خانه
جستجو
Close this search box.
جستجو
دسته‌ها
ویژه نابینایان

تشویق کودک نابینا توسط والدین جهت استفاده از عصا و استقلال. چه بکنیم؟ چه نکنیم؟ بخش پایانی

پدر ها و مادر ها، درود سوم ما را در مقاله ی باید ها و نباید های تشویق کودک نابینا به استفاده از عصا، پذیرا باشید. تا به حال، شش نکته ی مهم و کلیدی را برای استفاده ی بهتر کودک دلبندتان از عصا گفتیم. در بخش سوم و پایانی این مقاله، چند نکته ی کلیدی دیگر را نیز متذکر می شویم. یادگیری شیوه ی عصا زدن توسط شما، تأکید بر استفاده ی کودک از عصا در همه جا، عدم پیشگویی موانعی که عصا تشخیص می دهد توسط شما، جلوگیری از شمارش قدم ها توسط فرزندتان، خجالت نکشیدن در استفاده از عصا و آموزش نحوه جاسازی عصا به فرزند
دسته‌ها
ویژه نابینایان

تشویق کودک نابینا توسط والدین جهت استفاده از عصا و استقلال. چه بکنیم؟ چه نکنیم؟ بخش دوم

پدر ها و مادر ها سلام.در این نوشته، با بخش دوم باید ها و نباید های استفاده کودک نابینا از عصا در خدمت شما هستیم. فرزندتان را به شمردن قدم هایش عادت ندهید. اگر فرزندتان استفاده ی صحیح از عصا را بلد باشد، عصایش او را از رسیدن به بالا یا پایین پله ها و رسیدن به مقصد مورد نظرش آگاه خواهد کرد.شمردن بیش از حد قدم ها یک عادت نادرست است که در تمرکز بر روی صدا ها، بو ها و مرزنما ها که نسبت به شمردن، نشانه های با‌ارزشتری هستند، اختلال ایجاد می کند. هرگز اجازه ندهید خودتان و کودکتان به خاطر استفاده از عصای سفید در
دسته‌ها
ویژه نابینایان

تشویق کودک نابینا توسط والدین جهت استفاده از عصا و استقلال. چه بکنیم؟ چه نکنیم؟ بخش اول

پدر و مادر گرامی که فرزند نابینا دارید، به یاد داشته باشید پله برقی برای کودک دلبند شما جذاب است و می توانید از همان دوران کودکی به فرزندتان یاد بدهید چطور بفهمد که کی سوار پله برقی بشود و کی پیاده شود. از این جذابیت ها در رفت و آمد برای علاقه‌مند کردن بچه به پیاده رفتن استفاده کنید. و حالا برویم سراغ باید ها و نباید های تشویق و آموزش کودک نابینا در استفاده از عصا و سفر با آن: اول از همه، شما خودتان باید مهارت های اولیه و فوت و فن های ساده ی استفاده از عصا را یاد بگیرید تا وقتی کودک دلبندتان یک
دسته‌ها
ویژه نابینایان

عصا زدن را به کودک نابینا از بچگی بیاموزید!

من خودم یک نابینا هستم که این را مینویسم و این نکته را برای اطلاع بازدید کنندگان بینای سایت نوشتم. من از بچگی از نوزادی نابینا بودم. چون روستایی بودم چیزی به نام عصا را نمیشناختیم ولی از حرکت و جست و خیز و فعالیت های فیزیکی از همان عنفوان طفولیت استقبال میکردم. خیلی وقتها به خاطر نداشتن چیزی به نام عصا, تا گردن در باتلاق های موجود در مجاور زمینهای کشاورزیمان فرو میرفتم یا در کانالهای آبی که چند متر عمق داشتند پرت میشدم فقط و فقط چون با ابزاری به اسم عصا آشنا نبودم. اگر بر حسب اتفاق, خانواده یا فامیل یا دوستان یا رهگذران مرا از