سلام هم محلی های باحال. ما رسما برگشتیم! بعله، انگار خواسته یا ناخواسته چند روز پیش دچار درد سر شدیم و سایت واقعا رفت روی هوا. در کل من به محله حق میدم بره هوا عوض کنه و برگرده. آخه اینجا گاهی وقتها سرسبز و خوبه ولی گاهی هم هواش ی جوری میشه. خوب ما باید شاد تر، امیدوار تر، پر انرژی تر و فعال تر باشیم تا این محله این جوری نشه و قهر نکنه!
راستی بعضی از مطالب اخیر شاید پریده باشه چون پشتیبانی که برگشته مربوط به اطلاعات چند روز پیش هستش پس از خالی بودن بعضی تابلوهای محله تعجب نکنید. واسه همین بود گفتم تعطیل کنیم بریم. چون خیلی از نوشته ها پریده بود. ولی وقتی با بدبختی همه ی نوشته ها را برگرداندیم از تعطیلی منصرف شدم. فقط سه چهار تا آخریها برنگشته. ی دستی توی دست ما بدید دست زیر بال محله کنید تا اینم حل بشه. دمتون گرم.
میثم امینی ما هم اکنون به یاری سبز شما برای برگرداندن نوشته ی نیمه ی پر لیوان سخت نیازمندیم. شهروز حسینی ما هم اکنون به یاری سبز شما برای برگرداندن نوشته ی لوح حساب سخت نیازمندیم. سعید عابدی ما هم اکنون به یاری سبز شما برای برگرداندن نوشته ی ما به چه کسی باختیم سخت نیازمندیم. جناب عابدی مشکل شما حل شده میتوانید فایلهای صوتی که میخواستید را با خیالی آسوده در محله کپی بفرمایید. دیگر دوستانی که نوشته هایشان پاک شده نیز بجنبید فکر کنم پنج شش تا آجر بیشتر نشکسته باشه میشه راحت برگرداندش. با نام کاربریتون وارد بشید آجر های شکسته را که شاید اصلا نباشند سالم کنید بسازید بذارید سر جاشون. دیگه نظر و پست هم میتونید بدید. از بین نمیرند. خیالتون جمع.
راستی بزنم جاده خاکی و واستون بگم که صبح شانزده آذر که روز دانشجو هم بود من در کلاس دکتر فرامرزی بودم که ایشون داشتند به دانشجویان دکترا تدریس میکردند و بحث بر سر روانشناسی نابینایان بود. بعدش من به عنوان مهمان ناخوانده و خوانده وارد کلاس شدم و یک مواردی را مطرح کردم که کمتر روی اونها تحقیق شده. مثلا همانند سازی و الگو گیری فرزند یک نابینا از افراد بینای فامیل. یا حس استقلال خواهی در بعضی از نابیناها مثل خودم که ازدواج را امری سخت میکنه واسه ما. یا مثلا اینکه چه کار کنیم بچه ی ما به ما بیشتر از بقیه علاقه نشون بده و پدر یا مادرش را یک نقص نبینه و برعکس اونها را یک افتخار بدونه. چطور وقتی بچه ی ما نوجوان شد، اعتبار و اقتدار مای نابینا پیش بچه حفظ بشه و او از ما که نابیناییم حرف شنوی داشته باشه. چطور باید رفتار کنیم که بچه مجبور نشه توی سه سالگی ما را راهنمایی کنه. و چه کار میشه کرد که ما بچه را راهنمایی کنیم. الگوی یک پدر واقعی. اگر قرار نیست از واقعیات فرار کنیم، پس آیا راه حلی هست؟ خانمهای بینا به ذات ترجیح میدند همسرشون از قیافه و آرایش و لباسشون تعریف کنه ولی ما که نمیتونیم ببینیمشون که ازشون تعریف کنیم چی کار باید بکنیم؟ دروغ که نمیتونیم بگیم. نه به اونها نه به خودمون. بالاخره هرچی و هر جوری باشه یک حسی در خانمها هست که ما نمیتونیم ارزا کنیم. حس تمجید از زینت ها و ظاهر. البته اینها مسائل مهمی هستند ولی چه قدر بد هست وقتی روزت باشه روز دانشجو و تو به علت عدم کارکرد سامانه ی تغذیه با گویاسازت غذا رزرو نکرده باشی و دوستت هم واست این کار را نکرده باشه بعد از کلاس دکتر بری ببینی هیچی غذا نداری و پول هم همراهت نیست و گشنگی بخوری. چه قدر بدتر میشه وقتی کلاس بعد از ظهر داشته باشی، غیبت زیاد داشته باشی، خوابت هم بییاد. حالا هم که این سایت اینطوری شد دیگه چی کار میشه کرد. البته حالا که شما میخونید صد در صد خوب شده ولی اون موقع که من مینوشتم خوب نبود. هی داشت پرواز میکرد میرفت به همسایه هاش سر میزد و هی سایتهای خارجکی را میدید و هی میگفت مجتبی مجتبی منم چت روم بذار واسم، منم انجمن بذار واسم، منم فروشگاه بذار واسم، منم بازی بذار واسم، منم کوفت و زهر انار بذار واسم، منم درد بی درمون بذار واسم، خوب زهر مار، بیا پایین دیگه. مسخره. اینهایی که تو میخوای، پول میخواد، نیروی مدیریتی میخواد، الکی که نمیشه آخه. مگه گروگان گیریه که رفتی شرط میذاری پایین هم نمیآیی! بدو بدو برگرد پایین وگرنه خودم مییام بالا با توگوشی و پس گردنی مییارمت پایینا! روی اعصاب من راه نرو. من اعصابم خرد هست دیگه اگه زیر پاهای کوچکولوی تو خرد تر بشه میشکنه لیز میخوری با مغز پرت میشی ها! اون وقت همه از دست هم راحت میشیم. ما گوشکنی ها از دست تو سایت. و تو سایت از دست ما گوشکنی ها. بیا بیا پایین، بیخودی همه چی را خراب نکن. آ باریکلا پسر گلم! ما قول میدیم آموزش و چیزهای به درد بخور بیشتر روی تابلو هات بنویسیم. قبوله؟ ایول. خدا را شکر کن همین نصف نیمه جونت را هم برگرداندیم. فرق سرویس پولی با مفتی همینه دیگه. توی سرویس پولی حد اقل هواتو دارند و اگر هم مشکلی پیش مییاد آخرین بکاپت را راه می اندازند. خبر خوش اینکه فایل آموزشی نوشتن مطلب در محله برای کسایی که درخواست زده بودید تا چند روز دیگه کارهای نهاییش تمام میشه و پست میکنم همینجا.
ما گوشکنی ها تسلیم نمیشیم. ما با اقتدار برگشتیم! مینویسیم و میخوانیم و نظر میدهیم و میرقصیم و شادیم توی محله ی همیشه بهار خودمون! گوش کن!