سلااااااااام.
یا به قول بچه ها گفتنی شلا،لا،لا،لا،لا،لا،می، که خخخ.
بچه ها یکی یه سوراخ موش معرفی کنه شخصاً نوکریشو میکنم خطر مرگ در کمینه خخخ.
خب همینطور که مواظبم دست ملیسا بهم نرسه، بگم که شنبه ای که گذشت تولد حسین آگاهی بود که به دلیل مقارنت با ایام سوگواری نشد براش جشن تولد بگیریم.
این شد که الآن با چهار روز تأخیر، خلاصه با بچه ها سعی کردیم با امکانات موجود براش یه تولد کوچولو بگیریم.
رهگذر تو دیگه بالا چارپایه نمیخواد بری. طاها خودش چارپایه روش نصبه خخخ.
طاها برو بادکنکا رو بزن به در و دیوار. رهگذرم میفرستیم پشت میز که کادوها رو اعلام کنه و از این کارا که تو تولدا معمولاً یه خانم خوشصدا و با فن بیان بالا انجام میده.
پرواز تو خجالت نمیکشی؟ ناسلامتی تولد همشهریته. دکتری که باش. پاشو چارتا چای بریز بینیم.
بچه ها من آب آلبالو آوردم که با آب زرشک پریسا قاطیش کنم همه بخوریم. یکی سر پریسا رو گرم کنه تا من عملیاتو انجام بدم.
پریسیما و رعد و ملیسا وسیتا هم تو آشپزخونه معلوم نیست قراره چی به خوردمون بدن. من که دفترچه بیمه دارم خیالم راحته شما رو نمیدونم خخخ.
مجتبی هم داره میگه به حسین بگید شماره کارت بده میخواد براش مبلغ یک ملیون تومن رو به عنوان هدیه از طرف خودش بریزه.
یعنی یه آدم لارجیه این مجتبی، یه آدم لارجیه که نگو. فکر کنم این یکی از مدل اصفهانی چینی هست. آخه خرابه کار نمیکنه خخخ.
خودمونیم خیلی دیگه دارم چرت و پرت میگم خخخ. بچه ها دوستان اشاره میکنن که کیک این تولد رو خانم بشارت ظاهراً درست کردن. من قبلاً تو سایتشون دیدم کیک درست میکردن پس خیالتون راحت امنیت داره خخخ.
راستی این رو هم بگم که دیروز تولد بزرگمهر بوده.
به بزرگمهر و مادر محترمش و خانواده ی گرامی بزرگمهر تبریک میگیم.
مجتبی الآن دوباره گفت واسه بزرگمهر هم یه لپتاپ خریده میخواد براش بفرسته.
یکی از اون بادکنک ها رو هم میدیم به بزرگمهر که بترکونه حسابی کِیف کنه.
باز هم به مادر بزرگمهر گرامی تبریک میگیم.
خب دیگه فکر کنم خیلی تابلو باشه که نویسنده ی این پست کیه.
پس من میگم که واقعاً بزرگمهر و مادرش من رو یاد بچگیهای خودم و تلاشهای مادرم میندازه.
واقعاً بزرگمهر نعمت بزرگی چون مادرش رو داره که در آینده ای نه چندان دور به لطف این نعمت بزرگ، آوازه ی موفقیتهاش رو خواهیم شنید.
اما برسیم به مراسم فوت کردن شمعها.
اول میریم سراغ بزرگمهر.
خب بزرگمهر، عمو، ما یک دو سه میگیم تو شمعها رو فوت کن.
همه با هم. یک، دووووو، سههههه.
همه دست و جیغ و هوراااااااااا!
خب بریم سراغ حسین.
حسین، عزیزم، قربونت برم، بیا پشت میز، بپا انگشت کوچیکه ی پات به پایه ی میز نگیره، آهان، همینجا بشین، خب.
حالا ما میشماریم تو سوت بزن، چیز یعنی شمعا رو فوت کن.
فقط محکم فوت نکنی که امکانات ما کمه نمیتونیم مقابل طوفان مقاومت کنیم.
اون ته مجلس، امید و سعید شریفی. چه قدر حرف میزنید خب. ساکت میخوام بشمارم.
محسن تو هم انقدر با تاکبکت ور نرو خخخ.
خب همه آماده، یک، دوووووووو، سهههههههه.

صدای آب می آید.
مگر در نهر تنهایی چه می شویند؟
لباس لحظه ها پاک است.
میان آفتاب دوی آبان ماه.
طنین برگ،
نخ های تماشا،
چکه های وقت،
طراوت روی آجرهاست.
روی استخوان روز،
چه میخواهیم؟
بخار فصل گرد واژه های ماست.
دهان گلخانه فکر است.
سفرهایی ترا در کوچه هاشان خواب می بینند.
ترا در قریه ای دور،
مرغانی به هم تبریک می گویند.
چرا مردم نمی دانند،
که لادن اتفاقی نیست؟
نمی دانند در چشمان دم جنبانک امروز،
برق آبهای شط دیروز است؟
چرا مردم نمی دانند،
که در گلهای ناممکن هوا سرد است؟

تولدت مبارک.