اینا رو واس دل خودم مینویسم. تو رو خدا, اگه حالت گرفته میشه, اگه اذیت میشی, اگه زودرنجی, اگه نمیتونی تحمل کنی, خب نخونشون. والا. مجبور که نیستی.
باید بنویسم. چون با نوشتن حس خوبی پیدا میکنم, چون حتماً یکی پیدا میشه متوجه بشه چی میگم, چون باید دلتنگیام, خستگیهام, و بدبختیامو بریزم تو محله. آخه هر چی هم که باشه, هر جوری هم که حسابشو بکنی, ته تهش, آخر آخرش, ما همه همنوع و همدردیم. مگه نه.
باید بنویسم. ایجوری هیچ وقت یادم نمیره محدودیت دارم. هیچ وقت یادم نمیره مهمترین عضو بدنمو ندارم. هیچ وقت یادم نمیره با اکثر مردم البته از نظر خودشون تفاوت دارم. هیچ وقت یادم نمیره علاوه بر نابینایی, یه دست هم ندارم و اینو زمانی متوجه میشم که میخوام چیزی از جایی به جای دیگه ای ببرم. آخه تو یه دستم باید عصا باشه تا جلومو ببینم.
میدونی چیه؟ هیچ وقت واس اینکه تفاوتها رو احساس نکنم از جمع فرار نمیکنم. هیچ وقت واس اینکه یه وقتی تحقیر نشم فاصله نمیگیرم. هیچ وقت واس اینکه نمیتونم او جوری که باید از عروسی لذت ببرم عروسی رو ترک نمیکنم.
هیچ وقت واس اینکه نمیتونم از فیلم و بازی لذت ببرم خودمو به یه چیز دیگه ای سرگرم نمیکنم. هیچ وقت واس اینکه ضعفم تو رفت و آمد بهم یادآوری نشه آژانس نمیگیرم و همیشه از آژانس استفاده نمیکنم, مگر به ضرورت. هیچ وقت دور خودم دیوار نمیکشم. هیچ وقت با وجود همه ی ضعفهام و مشکلاتم از چش دارا فاصله نمیگیرم. هیچ وقت نمیذارم محدودیتم یه محدوده واسم درست کنه.
هیچ وقت تنهایی از خیابون عبور نمیکنم. چون همین چند وقت پیش وقتی داشتم با کمک یه کسی از خیابون عبور میکردم, با اینکه عصا تو دستم بود, با اینکه یه بینا هم همراهم بود, با اینکه خیابون هم خلوت بود و بهترین موقعه رد شدن عابر پیاده بود, ولی ناگهان یه ماشین مث یه گاو وحشی اومد و اگه حواسمون نبود, الآن مراسم عزامون برپا شده بود.
میدونی چرا؟ چون هیچ وقت نباید یادم بره که من یه نابینام. یه نابینا.
اگه یادم نره نابینام, اگه یادم نره که نمیبینم و واقعاً بعضی جاها نمیشه, اگه یادم نره که خیلی لذتها هست که ازشون بیبهره و یا حد اقلش کم بهره هستم, دیگه هیچ وقت به خودم غره نمیشم. هیچ وقت اگه کسی خواست منو از افتادن تو یه جوبی نجات بده بهش بی احترامی نمیکنم. هیچ وقت لطف دیگرانو ترحم نمیدونم. هیچ وقت واقعیتهای زندگیمو فراموش نمیکنم و به خیال پردازی مشغول نمیشم. هیچ وقت یخه ی اوهام رو نمیچسبم.
هیچ وقت با لحن طلبکارانه با مردم حرف نمیزنم. هیچ وقت کمک خواستن از کسی رو مایه ی خورد شدن شخصیت و غرورم نمیدونم. هیچ وقت فکر نمیکنم اونی که توی ذهنمه, لزوماً حتماً باید همون هم تو واقعیت باشه. هیچ وقت از واقعیتهای زندگیم فرار نمیکنم.
هیچ وقت سؤالات کنجکاوانه ی مردم رو سرک کشیدن تو زندگی شخصی خودم نمیدونم. هیچ وقت عدم آگاهی مردم رو ناشی از احمق بودنشون و عقب مونده بودنشون نمیدونم. هیچ وقت سؤالاتشونو توهین به خودم تلقی نمیکنم. هیچ وقت حرفای دیگرانو به خودم نمیگیرم. هیچ وقت از حرفای دیگران نمیرنجم تا مبادا این تصور به وجود بیاد که من علاوه بر مشکل بینایی, احتمالاً مشکلات روحی روانی هم دارم.
اینا رو نوشتم تا هیچ وقتهامو یه مروری کرده باشم, تا هیچ وقت از یادم نرند, تا اگه از یادم رفتند بیام و مرورشون کنم, تا شماها هم هیچ وقتای خودتونو به اشتراک بذارین, تا بگم که اینا فقط هیچ وقتای خودمند نه توهین به کسی, و در نهایت اینکه تا در موردشون نظرات شماها رو هم بدونم.
پس هیچ وقت نباید یادم بره. هیچ وقت.
۵۴ دیدگاه دربارهٔ «هیچ وقت نباید یادم بره. هیچ وقت.»
سلام علی
همین که هیچوقت نابینایی و ملزوماتشو یادمون نره, کل هیچوقتای تو رو شامل میشه.
ارادت.
هیچ وقت نباید لطف تو رو یادم بره. هیچ وقت نباید یادم بره که ما هم ارادت داریم. هیچ وقت نباید یادت و یادم یادش و یادمون و یادشون بره که باید گاهی وقتا این هیچوقتها رو جزئ به جزئ مرور کنیم.
سلام.
خیییلی خوبه که واقع نگر باشیم و محدودیتامونو بپذیریم.
ولی بعضی وقتا تحملمون تموم میشه کاسه صبر لبریز میشه.
اما چاره ای نیست
هیچ وقت نباید یادت بره که اگه کاسه ی صبرمون لبریز شد, خب به جاش از یه کاسه ی دیگه استفاده میکنیم. هیچ وقت نباید یادت بره که حد اقل فعلاً راهی نیست و بهتره که نه خودمونو اذیت کنیم و نه هم اطرافیانمونو.
سلااااااووومممم عجب! خوبهه که! ولی من گاهی خسته میشم در حد مرگ گاهی میپذیرم متاسفانه از واقعیتها نمیشه فرار کرد.
هیچ وقت نباید یادت بره که هرچی از واقعیتها بیشتر فرار کنیم, در نتیجه اونا با سرعت و شتاب بیشتری به سمت ما میان و تو سرمون کوبیده میشند. هیچ وقت نباید یادت بره که بهتره ما اونا رو منظورم واقعیتها هست. بپذیریمشون تا ما رو مجبور به پذیرش خودشون نکنند.
فکرشو بکن اگه اون ماشینه تو کارش موفق میشد چیییی مییییی شد حالا علی کریمی نداشتیم بی ادعا نداشتیم اینهمه حرفای خوب نداشتیم ولی عوضش بابا ننش وضعشون خوب میشد لامسب یه کمکی به خانوادت میکردی چی میشد خخخخخ. همیشه زنده باشی و رهنمود بفرمایی علی گل. حرفاتم لااااایک دارند تا ببینی در عمل راست میگی یا نه. روزگارت بشادی یا شادی به روزگارت.
هیچ وقت یادت نره که اینجا محکمه نیست و تو هم قاضی نیستی که بخوام اثباتشون کنم. هیچ وقت یادت نره که من دنبال اثبات کردن خودم نیستم, مگر به وقتش و جایی که بدونم یه خیری توش هست. هیچ وقت ارادت منو نسبت به خودت فراموش نکن.
سلام بر بی ادعای عزیزم
دردهایی رو نوشتی که از قلم تو خیلی قشنگ تر و شیواتر بیان شد . هیچوقت هایی که اذیتمون میکنه ولی قبولش کردیم . فدای دل پاکت . موفق و پیروز باشی
هیچ وقت هیچ وقتهاتو به اشتراک نذاشتی. هیچ وقت من این هیچ وقتها رو فقط واس خودم نمیگم و بهتره که همگی آگاه باشیم. هیچ وقت لطفت به خودم رو فراموش نمیکنم.
سلام
فقط میتونم بگم لایک
این همون ریلکس بودنی هست
که ازش
میگفتم
به همین راهتی از زندگی لذت ببرید
و حال کنید
شما به دنیا اومدید که زندگی کنید حال کنید
وقتی که هم پیر شدید و پوسیدید بعدش بمیرید
والا
من خو سخت نمیگیرم تا سخت بهم نگذره
این بهترین گزینه هست
بابا از فامیلیت مشخصه دیگه! خخخ!
علی اکبر. هیچ وقت خوشی رو اذیتش نکن. هیچ وقت خوشیشو ازش نگیر. هیچ وقت خوش بودن هم به فامیلی نیست و تو هم میتونی خوش باشی.
محمد. هیچ وقت توصیه هاتو از یاد نمیبرم. هیچ وقت به خودم سخت نگرفتم ولی خب زیادی هم آسون نمیگیرم. هیچ وقت این ریلکس بودن رو از برنامم حذفش نمیکنم.
کاش ماشین میزد و پول خون بی ارزشت رو میدادن خونواده یه حالی باهاش میکردن.
اون وقت میگفتیم یک نابینا خیری برای خانواده اش داشت.
من از نوع تو نیستم
هیچ وقت این همه حرف مفت تا حالا یک جا نشنیده بودم. هیچ وقت تو از نوع من نمیشی که اگه بشی, من باید برم بمیرم. هیچ وقت این قد چرند نگو. هیچ وقت هم حرفای منو جدی نگیر.
سلام علی
هیچوقت نباید یادت بره خیلی گلی
هیچوقت نباید یادت بره ما خعععععلی دوستت داریم
خیلی خوب نوشتی همه ی هیچوقتهات رو لایک میکنم دادا
هیچ وقت یادت نره که اینایی که گفتی: در مورد خودتم صدق میکنه. هیچ وقت یادت نره که منتظر پستهاتیم. هیچ وقت لطف بیکرانتو نسبت به خودم از یاد نمیبرم.
سلام علی جان.
کل پستت لایک و دیگه هیچ.
هیچ وقت یادت نره خیلی گلی.
شاد باشی.
هیچ وقت یادت نره که مرام تو هم لایک داره. هیچ وقت فراموش نکن که باید شااااد باشی و شااااد زندگی کنی. هیچ وقت تا حالا این قد هیچ وقت کم نیاورده بودم.
درود. فقط می تونم بگم که تفاوتِ دیدگاهِ فراوونی میونِ من و تو وجود داره با این چیزایی که نوشتی، چون از خوشبین بودن هرگز سود نکردم و ضرر دیدم، گاهی وقتا واقعاً بعضی سؤالات رو اعصابن، بعضی کمک ها توهینآمیزن، مثلاً این که یه راننده تاکسی ازت پول نگیره، یا اینکه وقتی میری تو یه مغازه تا بپرسی دستگاهِ عابربانک این نَزدیکیا کجاست، اونم با کت و شلوار و تیپِ درست و حسابی، هنوز شروع به حرف زدن نکردی، صاحب مغازه فکر می کنه گدایی و یه اسکناس می ذاره کفِ دَستِت، اونم جلو کلی مشتریِ خانم، وقتی میری نون باگِت و خیارشور بخری، صاحب مغازه یه ۵۰ تومانیِ کاغذی، اونم از نوعِ پاره پورش می ذاره کفِ دَستِت و تو برای اعتراض، اسکناس رو پرت می کنی اون ور و از مغازه می زنی بیرون، وقتی تو راهِ برگشت از دانشگاه یه خونواده از سرِ ترحم سوارِت می کنن و تو به زور می خوای کرایه بِدی و اونا هزاری رو می گیرن و ۵۰۰۰ تومانی تحویلِت می دن، وقتی استادِ دانشگاه بِهِت میگه شما آزادی، من کلاً به دانشجویانی که وضعیتِ شما رو دارن سخت نمی گیرم، اونم جلو کلی دانشجو، در حالی که تو فقط گفتی حالم بَدِ و می خوام اگه اجازه بدین برگردم خوابگاه، وقتی تو یه مجموعه ی تفریحی به خاطرِ نابینا بودنِت رات نمی دن و از خوشی و شادی محروم میشی، وقتی به خاطرِ نابینا بودنِت کم تر دخترِ بینایی حاضره باهات ازدواج کنه، وقتی به خاطرِ نابینا بودنِت باید کلی تحقیر و تمسخر رو از صبح تا شب بشنوی و برای حفظِ شخصیت و وجهه ی اجتماعیت ساکت بمونی و چیزی نگی، وقتی هم که معترض میشی فکر می کنن دیوونه ای و وقتی که…
وقتی که های زیادی وجود دارن که باعث می شَن من نپذیرم نابیناییم رو و مثلِ تو خوشبینانه برخورد نکنم در مواجهه با نگاه ها و برخورد های افرادِ عادیِ جامعه.
منم فقط نظرِ خودم رو گفتم و امیدوارم تو ناراحت نشی.
واقعیت واقعیته، هر قدر هم که تلخ باشه.
شاااااد باشی
هیچ وقت یادت نره تکتک کلمات و جملات این کامنتو بخونی چون به دردت میخورند.
هیچ وقت بین قرمز و آبی تفاهم نبوده.
هیچ وقت یادت نره که زمانی از خوشبینی سود میبینی که ته دلت خوشبین باشی نه اینکه به زبون یه چیزی بگی و تو دلت یه چیز دیگه ای باشه.
هیچ وقت تا حالا زندگی رو از زاویه ی دید دیگران هم تونستی و خواستی که ببینی. اگه آره, پس هیچ وقت یادت نره که هیچ سؤالی توهینآمیز نیست و اگرم به احتمال خیلی کم بود, درست جواب دادن رو باید یاد بگیری.
هیچ وقت یادت نره که شاید میزان توهینآمیز بودن یه سؤال, میتونه به میزان حساسیت تو بستگی داشته باشه.
هیچ وقت یادت نره بهتره رو خودت کار کنی نه رو بقیه, چون آخرش میگی ای کاش خودمو اصلاح کرده بودم. هیچ وقت یادت نره اگه کسی یه پولی بهت داد, تو هم در کمال ریلکسی در جوابش بگی من یه دانشجو هستم و خرجم خیلی میشه, پس اگه میخوای کمک کنی درست کمک کن و اگرم قصدت این نیست, به خودت توهین نکن چون دادن این پول خورد از طرف تو واس خودت وجهه ی خوبی نداره.
هیچ وقت یادت نره که برخورد با آدمای مختلف ترفندها و روشهای مختلفی رو میخواد و نمیشه از همه انتظار داشته باشی یه جور باهات برخورد کنند.
هیچ وقت یادت نره که اون خانواده لطف کردن نه ترحم. هیچ وقت یادت نره وقتی تعارف کردی و کسی پول ازت نگرفت, دیگه این قد نیاز نیست اصرار کنی. هیچ وقت یادت نره وقتی طرف داره میگه مسافرکش نیستم, پس لزومی نداره بهش پیله کنی که حتماً باید پول بگیری.
هیچ وقت یادت نره که تو راه برخورد با مشکلاتتو بلد نیستی و امیدوارم از گفتن این حرف ناراحت نشی. هیچ وقت یادت نره که یه بار واس اولین بار تو کلاس عادی معلم یه همچین حرفیو به من زد و من هم واس اینکه بهش بفهمونم کارش درست نیست, تا از کلاس رفت بیرون مث بقیه ی بچه ها کوبیدم رو میز و وقتی اومد گفت چرا ایجوری کردی و منم بهش گفتم خب خودت گفتی من به تو سخت نمیگیرم, پس حالا هم رو حرفت باش.
هیچ وقت یادت نره که باید به صورت غیر مستقیم و با زیرکی تموم به طرفت بفهمونی که رفتارش غلطه و درستش اینیه که تو میگی.
هیچ وقت یادت نره واس بعضی جاها طرف مسئولیت داره و اگه اون نمیذاره تو تفریح کنی و جلوتو میگیره, بهتره که تو انعطاف داشته باشی و با یه تعهد درستش کنی و به خودت سخت نگیری و از زندگیت لذت ببری و هدفتو که تفریح کردن هست رو گم نکنی.
هیچ وقت یادت نره یه بار خواستم سوار هواپیما بشم و طرف گفت باید با بالابر بری و منم بهش گفتم خب حالا که قراره با بالابر بالا برم, پس بهتره یه ویلچر واسم بیارین و اون گفت مگه ما رو مسخره کردی. مگه رو پای خودت ایستاده نیستی. و منم بهش گفتم چشمات خودتو مسخره کردند که اینو نمیبینی و متوجه نمیشی که خودم میتونم برم سوار هواپیما بشم.
بعد بهش گفتم حالا یا ویلچر میارین, یا کولم میکنین, و یا هم خودم سوار میشم. و مجبور شد بپذیره که خودم باید سوار بشم.
هیچ وقت یادت نره پست منو به همراه تکتک کامنتاش و با عنوان
چگونه یک نابینا میتواند ازدواجی موفق با یک بینا داشته باشد
رو بخونی تا راه ازدواج با بینا رو پیدا کنی. و اگرم باز سؤالی داشتی و قانع نشدی, باهام در تماس باش تا هدایتت کنم خَخ.
هیچ وقت یادت نره بعضی مواقع باید سازگار باشی و اگرم نمیتونی, یا باید بپذیری, یا خودتو عوض کنی و یا هم جاتو. وگرنه هی به مشکل میخوری و هی تحقیر میشی.
هیچ وقت یادت نره وقتی من میدونم کارم درسته و مطمئن میشم, دیگه نگاه جامعه واسم مهم نیست. هیچ وقت یادت نره نگاه جامعه همینیه که هست و قرار هم نیست تو معجزه کنی.
هیچ وقت یادت نره واقعیت واقعیته, و اگه نپذیریش, مجبوری هی عذاب بکشی. پس هیچ وقت یادت نره اول شرایط رو بپذیری, و بعدش به فکر راه حل باشی.
هیچ وقت یادت نره من حاضرم بیام مشهد و عملی بهت نشون بدم در مقابل هر کنشی, یه واکنش جانانه ای از خودم نشون میدم که طرف حساب کار دستش بیاد.
هیچ وقت یادت نره باهام در تماس باشی تا هر مشکلی که داشتی خودم دربست در خدمتت باشم.
هیچ وقت یادت نره باید از تک تک و حتی صدم و صدم ثانیه های زندگیت لذت ببری. پس شاااااادتر باشی.
هیچ وقت یادت نره که اگر توی ذهنمون بدبخت باشیم، توی دنیای واقعی هم بدبختیم و اگه توی ذهنمون خوشبخت باشیم، توی دنیای واقعی باز هم بدبختیم! ههه. فکر کنم سورپیریزت فرمودم. ولی همین که دیه خونمون با آدما یکیه خودش خیلی خوبه. هر وقت دلت گرفت به دیه فکر کن جیگرت حال میاد. ارادت قَشَنگو!
بقیه
بقیه یعنی چی؟ تو زورت چیه؟ اصلا چی از جون من میخوای؟ میگم یه چیزی! اصلا تو چرا وفات نمی کنی؟ تو چرا به دیار باقی نمی شتابی؟ چه خیری توی این دنیای وانفسا دیدی که حلواتو از ما گشنگان و همه جا برهنگان دریغ می کنی؟
امید. هیچ وقت حرفای مفت کامی رو به دل نگیر. هیچ وقت به حرفای این بیمغز توجه نکن.
کامبیز. هیچ وقت یادت نره بقیشو باید تو دنیای باقی بخونی.
امید. هیچ وقت یادت نره که بدقول هم شدی. هیچ وقت یادت نره منتظرت بودم و تو منو سر کار گذاشتی. هیچ وقت یادت نره که من فکر بد نمیکنم و گذاشتمش پای شیرازی بودنت. هیچ وقت یادت نره کارت باعث این میشه که تو ارادتم نسبت به خودت کمی و کاستی به وجود بیاد. هیچ وقت یادت نره که کامنتت قشنگ بود و واقعیت هم همینیه که هست.
خدا ما را آخه آفرید برای چی؟ برای عبرت مردم؟ به من چه به من چه که من بدبخت یه عمر زجر بکشم به خاطر عبرت؟ حالا کاش عبرت هم میگرفتند. فردای قیامت و شب اول قبر هم به خاطر چند رکعت نماز یا نگرفتن روزه آنچنان فشارمون بدهند که هرچه توی شکممون باشه بریزه بیرون. اگه هم بخواهیم حرف دلمونو بزنیم بیچاره مدیر سایت به خاطر معذوریاتش مجبوره حرفها رو پاک کنه. برو بابا با این …
هیچ وقت یادت نره که هیچ کس کامل نیست و هر کسی به نوعی یه مشکلی داره. هیچ وقت یادت نره خدا رو شکر کنی, چون همین الآنش کامی غیر از مشکل بینایی, مشکل عقب افتادگی هم داره. هیچ وقت یادت نره که گفتن این حرفا مشکلی ازمون حل نمیکنه. هیچ وقت فراموش نکن لازم نیست نگران قیامت باشی, چون ما معافیم خیالت راحت.
سلام تمام نظرات و مطالبتون رو قبول دارم و همین هیچ وقتا همیشه سر لوحه زندگیم بوده.
خیلی بهتون تبریک میگم که اینجوری فکر میکنید به نظر من پیروزید.
خیلی هم شیوا نوشته بودید پس به خاطر اینم احسنت.
در کل پست خوبی بود. سپاس فراوان جناب کریمی بزرگوار
شاید منم اگه یه زمانی قرار باشه بلغزم به پست شما مراجعه کنم.
بازم بسیاااااااار ممنون.
منظور از لغزش، لغزش از نظر فکری و نا امید شدنمه.
هیچ وقت یادت نره که اگه منظورتو هم نمینوشتی, باز هم متوجه میشدم منظورت نا امیدی هست.
هیچ وقت یادت نره منم این پست رو واس همین گذاشتم که هم خودم و هم همگی با هم هیچ وقت هامونو ثبت کنیم تا اگه به مشکلی خوردیم بیاییم و مرورشون کنیم.
هیچ وقت یادت نره اینا واقعاً دیدگاهها و نظراتمند و زندگی رو نه زیاد سخت میگیرم و البته نه زیاد هم آسون. هیچ وقت یادت نره که من واس تو و محمود آرزوی خوشبختی همیشگی دارم. هیچ وقت یادت نره که من خوب ننوشتم بلکه تو خوب خوندیش.
سلاااااام!
من که این نظرا رو قبول ندارم ِ چیه دارم عمل میکنم! خخخخخخ!
البته کامنت آقای علیپور هم خوووب بود.
خدایش من نمیدونم وایس چکار کنیم؟ کامبیز دیگه مطمئن میشم سرت تو تنت نیستاااااا!
انگاری تو کما تشریف دااااری!
منافق شدی؟ البته منافق نابینایان نه دین هاااا!
هیچ وقت قرار نیست همه ی نظرات یکی باشند. هیچ وقت من اینا رو ننوشتم تا حتماً تأیید بگیرم و بگین موافق هستیم. هیچ وقت در مورد این موجود نحص این کامی حرف نزن که گناه کبیره داره. هیچ وقت کامبیز آدم نخواهد شد شک نکن.
درود
خوب یادت نره .؟!
حالا برم ببینم منظورت چیه و چی نوشتی !
هیچ وقت پست نخونده کامنت نمیذارند خَخ. هیچ وقت نیومدی بگی خب نظرت چیه. هیچ وقت یادم نمیرند شک نکن, ولی مرسی از یادآوریت.
سلام علی. میگم هیچ وقت تردید نکن که قلمت خیلی خوبه! تو واقعا خوب می نویسی! به همون سادگیِ گفتار. واسه تحلیلش تمرکز اضافی لازم نیست برعکس خیلی نوشته ها که مشخصه نوشته هستن و درکشون مکث لازم داره. زمانی که می خونمت انگار مخاطب مستقیمم و در نتیجه مستقیم شوت میشه توی ذهنم و واسه فهمیدنت مکث لازم ندارم و این واسه من که مثبته! و اما هیچ وقت های تو!
علی در مورد بعضی هاشون من از مدل کامبیزم و از مدل پوریا. دست خودم نیست خیلی سعی کردم در تمام این موارد که اون بالا شمردی از مدل تو باشم ولی نتونستم. نه اینکه نخوام نتونستم علی. در خیلی هاش موفق شدم ولی چندتاش رو هیچ مدلی، … خلاصه حس می کنم اگر بیشتر از این بخوام واسه عوض کردن خودم به خودم زور بگم۱مدل هایی به روانم ظلم کردم پس بیخیالش! اما این نگاهت مثبته چون کمک می کنه خودت سبک تر جاده زندگی رو پیش بری. امیدوارم همیشه مثبت باشی و مثبت ببینی و لذتش رو ببری! علی! قشنگ می نویسی! هیچ وقت تردید نکن!
شاد باشی!
من کدوم مدلش بودم دقیقا؟
مدل ۶۶ اسقاطی.
امید. هیچ وقت وقتتو با این بیمغز تلف نکن. هیچ وقت اسم اون مدل رو هم روش نذار احساس غرور میکنه یه وقتی.
کامبیز. هیچ وقت ندیدم این قد دیوونه بشی که زیر هر کامنتی کامنت بذاری. هیچ وقت یادت نره که تو مدل پیکان ۵۷ هستی. یعنی قرازه و دربو داغون. اینا رو هیچ وقت یادت نره.
هیچ وقت یاد نمیگیرم مث تو نق بزنم خیالت راحت خَخ. هیچ وقت بهترین نوشته ی خودم رو از بدترین نوشته ی تو هم بهتر نمیبینم. هیچ وقت تو نوشتن و نق زدن به گَرد پای قلم تو نمیرسم. هیچ وقت خدا نکنه بخوای مث کامبیز باشی. هیچ وقت لطف صادقانت رو نسبت به نوشته هام فراموش نمیکنم. هیچ وقت تردید نکن که گذر زمان اون هیچ وقتهایی هم که نمیتونی, واست حلشون خواهد کرد.
سلام. عالی بود مرسی
هیچ وقت نگفتی چه هیچ وقتهایی داری.
خب من اومدم هیچ وقت های خودم رو به اشتراک بِنَهَم.
هیچ وقت یادم نمیره یه نویسندۀ توپ رفیقمه. هیچ وقت فراموش نمی کنم که چقدر دوستش دارم. هیچ وقت نوشته هاش رو با h رد نمی کنم. هیچ وقت پیام هاش رو توی اسکایپ نخونده نمی ذارم. هیچ وقت نتونستم صداشو بشنوم. هیچ وقت نتونستم بهش بگم پسر، خیلی نزدیکیم. هیچ وقت تواضعش واسه یاد گرفتن از هرکسی رو فراموش نمی کنم. هیچ وقت!
برا من هم چیزی توش هست؟
آخه من هم میخوام مدح کنم.
ای سبیل! ای شفتالو
کامبیز. هیچ وقت دیگه نمیخوام حرفای مفتت رو بخونم. هیچ وقت تو از تخیل بیرون نمیای و فکر میکنی که امید اینا رو در مورد تو نوشته. و هیچ وقت هم آدم نخواهی شد. هیچ وقت دیگه به هدایتت امیدی ندارم و نخواهم هم داشت.
هیچ وقت متوجه نشدم منظورت کی بود. هیچ وقت لطفت رو در مورد خودم فراموش نمیکنم. هیچ وقت یادت نره خعیییلی چاااکریییم. هیچ وقت با اینکه تو تهرانیم, ولی یه بار قرار نذاشتی که ببینمت. هیچ وقت نشده که از یه شیرازی خوشم نیاد.
هیچ وقت نباید پستی رو بذارم بعدا بیام سراغش، چون ممکنه یادم بره! هیچ وقت نره که کاااملا موافقم!
هیچ وقت یادت نره که از حضورت تو این کلبه ی درویشی و این کوچه ی خاکی خوشحال شدم. هیچ وقت دیگه اینقد دیر نیای خَخ. هیچ وقت یادت نره پست بعدیتو زودتر باید بزنی.