دیدم پریسا یه پست گذاش عالیییی… رعد یه پست گذاش عالیییی… بانوام پست گذاش عالیییی… خب یعنی چی؟ منم حسودِ بدبخ… دوییدم یه پست بذارم که کم نیاورده باشم…هاهاهاهاهاهاهاهاها…
چرا من از خاطراتم با نابیناها ننوشتم تا حالا؟ من که هر روز خونه هاشونم.. باهم پارک و سینما و پیاده روی و خریدیم دم به ساعت.
بذارید یه خاطره از خانوم کاظمیان بگم… هاهاهاهاهاهاهاهاهاهاه
خانوم کاظمیان زنگ زدن بمن که رهگذر میای بریم پل خواجو؟
-آره چرا که نه!!! بیگیر منو اومِدم… دو دِقِه دیگه اونجام…
دوستان توجه کنید که من خیییییلی زرنگم…خخخخخخخ….. ماشالله ماشالله کردم این قَدا پیدا کردم.. یکی بزنه به تخدِه.. یکی بپره اسفند بیریزه رو آتیش….هاهاهاهاهاهاهاها
زدم بیرون از خونه… رسیدم سرِ پلِ بزرگمهر… در واقع میدونِ بزرگمهر… زنگ زدم: کوجایین؟
-دم ایسگاه پل خواجو.
– ایکی ثایه دیگه اونجام.
رفدم اون ورِ میدون.. یعنی میدونا دور زدم.. رسیدم دمِ ایسگا…هر چی نیگا کردم ندیدمشون… زنگ زدم: پس کوجایی؟ عزیزم کوجایی؟
گف اینجا.. تو ایسگا پل خواجوییم…
یعنی چی؟ خب منم که تو ایسگام… شاید ایسگاه اون طرف میدونن… دِ بدو اون طرفِ میدون…
-پ نیستید که هنوز؟ عزیزم کوجایی؟ رفیقم کوجایی؟ دقیقاً کوجایی؟
– بابا این طرفیم.. اول خیابونی که میره خواجو…
-خب پَ چرا من ندیدمتون؟
باز دِ بدو اون طرف میدون..
-نیستین که.
-چرا دقیق وایسادیم تو خودِ ایسگا…
خدایا منم که تو ایسگام… پس اینا کوجان؟ باز دوییدم اون طرفِ میدون!!!
از چارستون بدنم عرق میریخ.. مث کره الاغِ کدخدا که یورتمه میره تو کوچه ها!!! هاهاههاهاهاهاهاهاها… قیافم عینهو یه کاریکاتور فرتوت و مضحک… یه شیش بار دیگه دورِ میدون چهار نعل دویدم و رفتم و برگشتم… دیگه شوم شده بود.. آفتاب رفت و من هنوز داشدم میدویدم دور میدون…
رفیقم کجایی؟
دقیقاً کجایی؟
کجایی تو بی من؟
تو بی من کجایی؟
هر چی کِرِم مِرِم زده بودم راه افتاده بود تو صورتم…. دلم میخواس زیمین دهن وا کونه و هزار فرسنگ برم زیر زیمین بیبینم ژول ورن چی چی فک زده تو کتابش!!! ها؟ نه… داشدم خجالت میکشیدم جون عَمَم!!! هاهاهاهاهاهاهاهاهها…
آخرش که دیگه از نفس افتادم و رفدم که برم آب شم راه بفتم تو جوبا اصفان، خانوم کاظمیان زنگ زدن که وایسا سرِ جات آکله… ما میایم پیشِت… اینطوری شد که خیلی سر و سنگین و متین واسادم سر جام!!! خانوم کاظمیان و ساناز، دو تا نابینای مطلق اومدن منِ بینای مطلقا جستنم… هاهاهاهاهاهاهاهاهاهاها…
میدونی نتیجه اخلاقی این بحث کوجاشه؟ اینه که دخدر نباس تو ظل تاستون آرایش کونه!!! بعدم نباس بدوه تو خیابون مث کرگدن… باس سر و سنگین و متین واسه سر جاش بیان بجورنش ملت… عه عه عه.. آخه چقد من شماها رو نصیحتتون کونم؟!!!!
یه بارم سقف مخم چیکه میکرد، پریدم تو گروه واتساپی و یه ملتی رودعواشون انداخدم… هاهاهاهاهاهاهاهاهاههاها… بعدم مدیرا همه شون ریختن سرم دعوام کردن!!! یعنی تا چن روز میترسیدم جواب تلفن بدم… یا امامی زمون… یه ده کیلویی کم کردم تو اون هیر و ویر!!!
من سه چار تا وانت خاطره دارم با بچا… بقیه شم باشه واس بعدتون.. حالا یه وق سر دلتون میمونه، مریض میشید، گنا دارین…خخخخخخ
آها یادم رف بگم… من سر مشتاق واساده بودم و بین مشتاق اول و دوم تو سرِ خودم میزدم و میدویدم دنبال رفقا… اونا تو ایسگا پل خواجو بودن… خب تخسیر من چیه؟ اشتبا از اونا بود که سر مشتاق نبودن نه من!!! خخخخخخخخ….
و در آخر یه شعرم از خودم تقدیم میکونم به رفیقم که بدجور دوسش دارم :
من و ارتفاعِ قدت
من و تاریک روشنِ صدای گرمت
من و لحظه لحظه نامت
من چشمهای سردت
گنبد میدان قلبم را با چه رنگی سردتر از مینای چشم تو کنم؟
دستِ من سرد است
در حضورِ دستِ تو آبی ترین است
دست من سرد است
چشم من بارانی است
قلب من یخبندان
من زمستانم
تو نمیدانی منِ من خسته از تابستان، در پی سایه ی یک بید روان دربه در است…
سرِ صحبت گم شد
حرف از آبی بود
راستی آبی زمستان است
آبی وفادار است
آبی خدا را دوست دارد
تو مبر از یاد
آبی را
دست سردم را
زمستان را…
خوش باشید رفقا…

راسی رفقا من یه چن وقتی دچار یخ زدگی شده بودم که به لطف آبجوشای رعد بارانی و خانوم کاظمیان و شهروز و پریسیما الان به نقطه جوش رسیدم و تو مناطق استوایی بسر میبرم.. شومام بیاین خوش میگذره…خخخخخخخخخخخخ…

مرسی دوستای خوبم… خواستید بیرونی گردشی چیزی برید خبرم کونید از خجالتتون دربیام… هاهاههاهاهاهاه….