وقتی قرار شد من به دنیا بیایم کسی آره هیچ کس حتا سر نوشت از من نپرسید که عزیز تو چی دوست داری. وقتی قرار شد پدر و مادری برای من انتخاب شوند هیچ کس نپرسید کدام پدر و مادر را می خواهی. دوست داری کجا به دنیا بیایی. می خواهی فرزند چندم باشی. دوست داری چه ژنهایی را به ارث ببری. دوست داری. دوست داری. دوست داری. حتا تومور مغزی تو دو سالگی از من نپرسید آیا دوست داری که من تمام عصبهای تو را له کنم تا تا آخر عمرت اصیر چشمهایت باشی. نه حتا اون هم نپرسید. وقتی مامانم برایم تعریف می کند که پدر بزرگی
