یک سلام گرم به رنگ مانای مهر، به وسعت آبی مهتاب و به روشنای خورشید به تویی که دلت و گام هایت همراه با نگاه با ما سفر میکنند. دوباره ماییم و سفر به دنیای رنگارنگ نگاه و سیری شیرین در جاده های ناشناس تجربه و کشف و ماجرا. باز هم با ما همراه شو تا گرمای حضورت شادی بخش نگاهمان باشد. در ستون های نگاه می خوانیم: ستون اول: قصه ها ستون دوم: آشنایی با مشاغل ستون سوم: نوابغ کوچک ستون چهارم: مباحث روانشناسی ستون پنجم: معرفی کتاب وسعت هرچه بیشتر افق های نگاهت را از خدای خاک و آسمان خواهانیم! همواره
Day: فروردین ۱۰, ۱۴۰۰
*** چشمانم را بستم. خودم را به دست باد سپردم. احساس سبکی میکردم! یک حس قشنگ داشت پایش را روی تک تک سلولهایم میگذاشت! از خود بیخود شده بودم. داشتم اطرافم را میدیدم! چه زیبا بود! فقط تو را کم داشتم! باید پیدایت میکردم! رفتم و رفتم. به یک پنجره ی بسته رسیدم. باید بازش میکردم! باز شد! خودت خواستی! خودت پنجره را باز کردی و مرا درون دریای دلت پرتاب کردی! دیدمت! شنیدمت! حست کردم! خواستی مرا درون خودت غرق کنی! خودم را به موجت سپردم! برایم مهم نبود چه میشود! میخواستم غرق عشقت شوم! عاشقانه عاشقت بودم! کاش همان موقع, زمان از حرکت می ایستاد. کاش مرا
به نام خدا. سلام بچه ها, وقتتون بخیر. اینم از گزارش بعدی از جلسات پایتون. در این راه پر فراز و نشیب دوره برنامه نویسی کلی تجربه ی نو و بی همتا به دست آوردیم. بی اغراق میگم که با بچه های باهوش و بی نظیری رو به رو شدم که عاشق برنامه نویسی هستن و با تمام نقص ها و مشکلات و ضعف های من بازم توی این مسیر پر فراز و نشیب ماندند, تمرین کردند, پیش رفتند و الان هر کدام تبدیل به فردی شدند که باید یاد بگیرم از کدها و الگوریتم های خلاقانه شون. افرادی هم داشتیم که ما را در مسیر ترک کردند که مسلما
