یک سال بر ما گذشت و در این سال، چون گذشته: * برای احقاق حقوقمان جنگیدیم بی آن که دستاوردی ملموس نصیبمان شود. * بار سنگین تورم و گرانی را به هزینههای ناشی از معلولیت اضافه کردیم و این مجموع را با نهایت توش و توان به دوش کشیدیم. * زخم ناشی از انواع بیعدالتیها را بر جان خسته هموار کردیم. سیاهه ناخوشایند بالا را میتوان به همین منوال تا چندین مورد دیگر ادامه داد اما در این مختصر، هدف نه برشمردن ناملایمات، که تأکید بر این نکته است که علیرغم همه این بیمهریها و ناخوشیها، ما همچنان زندهایم و نفس میکشیم. همچنان به تلاشمان برای ساختن دنیایی بهتر
Tag: انتشار ماهنامه نسل مانا
این شماره از نسل مانا تقدیم به کارگران نابینایی که دست به دست سایر آحاد جامعه دادهاند تا در این وانفسای گرانیها و مشکلات دیگر، چرخ کُند تولید و چرخ سنگین اقتصاد خانوادههایشان را بچرخانند. روز کارگر را گرامی میداریم؛ به امید آن روز که کارگران نابینا و کمبینای ایرانی طعم شیرین عدالت را مزمزه کنند. همچنین این شماره را به معلمانی تقدیم میکنیم که نه فقط راه و رسم زیستن، که چند و چون آزاده زیستن را به کودکان نابینا و کمبینای سرزمینمان میآموزند. تبریک به معلمانی که ارتقا زندگی افراد آسیبدیده بینایی را به عنوان مسیر زندگیشان برگزیدهاند و تبریک ویژه به همکاران فرهنگیمان در تحریریه نسل
از شما که با ما در طول این دو سال همراه بودید، سپاسگزاریم و در این روزها که نفس کشیدن هم به کاری پرمشقت میمانَد، آرزو میکنیم بتوانیم در سومین سال فعالیتمان هم از حمایت شما بهره ببریم. تلاش ما همواره بر این است که بهترینمان را برای تولید کلماتی بگذاریم که شما شایسته شنیدن و خواندنشان هستید. جایجای این شماره از نسل مانا را به نام زیبای بریل مزین کردیم تا در خاطرمان حک شود که این ابداع خجسته چطور توانست ما جامعۀ افراد با آسیب بینایی را به دنیای آگاهی و جاده دانایی رهنمون شود. این شماره را به پاس تولد «لویی جانِ بریل» و هدیهای که