آقا پرواز چرا هیچی مجانی نیست؟ آخه پس الآن ما چی بخوریم؟

خب خوبه پس برم یه چیزی بخورم خخخ

سمیرا جان عقد به هم نخورده
گریه نکن زشته دختر که گریه نمیکنه
پروااااز من میکشمت

نمیشه اول که نامزد شدید باید فکر این جاهارو میکردی نمییییشه

نه بانو این باید همون سمیرا رو بگیره تنوع طلب باشه خودم با دستهای خودم نابودش میکنم ساتوریش میکنم

بانو جونم من نرفتم کافی شاپ

بچه ها برید لباس بخرید عروسی سر میگیره

چشم با من

در دست بررسیه شهروز اقدامات لازم داره انجام میشه
اونم چشم به زودی

ملیسا جان بگو با کی قهری تا خودم آشتیتون بدم بهت نمیاد قهر باشی

تو به فرمان من باید باید با سمیرا ازدواج کنی فهمیدی پرواز
شکلک با صدای خشن گفتن پرواز میکشمتا

یعنی چقدر قهرید؟
ملیسا قهر نه خب

بیا اسمشو بگو خودم مجبورش میکنم بیاد باهات آشتی کنه

شهروز امروز اسکایپو بیخیال
بیا اینجا

نه چرا به عهده ی من هااااا

نه تو پیش قدم نشو وظیفه ی اونه اون باید خودش تا ده دقیقه فقط ده دقیقه ی دیگه تو اسکایپ خودت ازت عذر خواهی کنه
روشن شد طرف مقابل؟
زود ده دقیقه از همین الآن شروع شد

ملیسا اسکایپت آن باشه لطفاً اینو جدی گفتم زود برگردیها

این خیلی قشنگه

بی تو طوفان زده دشت جنونم
صید افتاده به خونم
تو چسان می گذری غافل از اندوه درونم
بی من از کوچه گذر کردی و رفتی
بی من از شهر سفر کردی و رفتی
قطره ای اشک درخشید به چشمان سیاهم
تا خم کوچه بدنبال تو لغزید نگاهم
تو ندیدی……….. نگهت هیچ نیفتاد به راهی که گذشتی
در خانه چو بستم ،دگر از پای نشستم
گوئیا زلزله آمد ، گوئیا خانه فرو ریخت سر من
بی تو من در همه ی شهر غریبم
بی تو کس نشنود از این دل بشکسته صدایی
بر نخیزد دگر از مرغک پر بسته نوایی
تو همه شعر و سرودی، تو همه بود و نبودی
چه گریزی ز بر من که ز کویَت نگریزم
گر بمیرم ز غم دل با تو هرگز نستیزم
من و یک لحظه جدایی ؟ نتوانم ، نتوانم
بی تو من زنده نمانم…….
*هما میر افشار*

رعد قشنگ بود

آقای خسروی مریض بودن قرار بود به مجتبی خبر بدن نمیدونم خبر دادن یا نه

نه گول نمیخورم
میدونم اصلاً این بدبختو مجبور کرده بیاد اینجا بگه نامزد شدن

ببین طرف مقابل با زبون خوش بهت میگم برو تو اسکایپ مشکلتو باهاش حل کن وگرنه دیگه ملیسا بی ملیسا حواستو جمع کن فهمیدی پنج دقیقه فرصت میدم

زینب جان با مسعود بودش

ملیییساااااا بیا خبر خوش بهمون بده عزیزم

مجتبی برای سر درد میگرنی باید بری توی یه اطاق تاریک دراز بکشی بعد پاهات بالاتر از بدنت باشه بهتر میشه سرت حتماً

ءن شا الله زود خوب بشی

بفرما اینم شونیزات ببین دیگه دفعه ی آخره هااااا

رعد قشنگ بود مرسییی

وااااای مبارکه ملیساااااا هوووووراااا ااا اااا ااااا اااا

رعد ببین اینو از ملیسا یاد گرفتیم آیا رو آخر جمله میاریم
بعد دیگه اون یکی سوالتو یادم رفت

دل من آرام گیر،چه کسی قدر تو را میداند؟ به همین شاخه ی خشکیده ی بید هیچ کسی…
دل من آرام باش،به هراندازه شکستی کافیست ،دمی آرام باش، نم چشمان تو را چه کسی دیده بگو؟…
به همین شاخه ی خشکیده ی بید هیچ کسی…
حیف از تو ای دل من,حیف ازاین عشق,چه شنیدی جز گله؟ به همین شاخه ی خشکیده ی بید هیچِ هیچ.
و که میداند چه هست معنای هیچ؟؟؟…چه کسی جز دل من میداند؟ به همین شاخه ی خشکیده ی بید هیچ کسی…
شعر شب را تو بگو، میشِنَوَم… بگذار سوژه ی شعرت باشند… شعر دلتنگی شب های درازت تا که همدردی بخواند لحظه ای آسوده باشد…
با توام ای دل من، میشِنَوی؟ که قرار از تو گرفته؟؟؟ بی خیال،آرام باش…
به همین شاخه ی سرسبز امید،ارزشت تنها به عشق ورزیدن است… تو نپرس، شکوه نکن، تو نگو به من چرا…
تو همان باش که باید باشی،نکند عوض شَوی فردا تو را نشناسم!!
تو همان باش که باید باشی، تو به عشق خالقت عشق بورز…این زمینی دل ها را تو به حال خودشان وابگذار…
تو همان باش که باید باشی… سیل اشکت را بریز،اندکی سَبُک شَوی…
گرچه شاید تو به مقصد نرسیدی اما، به همین شاخه ی سرسبز امید، این تو را بس که مسیرت پیداست…
میرسی آخر،کمی حوصله کن،رد پا را تو بگیر، میرسی به انتها… نکند عوض شَوی…
دل من غمگین است،چه کند آخر او؟ سر به تنهایی خویش برده فرو، ولی… قلب او در تپش عشق همین دل شکنان است، دلم ساکت باش،
دلم آرام باش،عاقبت روزی شود شاید بگویند حیف بود نیست دگر… شاید!…
اما به همین شاخه ی سرسبز امید میرسی آخر راه…
گر به پا سازند حریقی تا بسوزد آرزو یا بریزند جرعه جرعه از سرابی در سبو،خوبِ من! محکم بمان… نکند عوض شَوی روزی تو را نشناسم…
خوب من!خوب بمان…هر که با تو هر چه کرد،تو فقط پای خودت محکم بمان… نکند عوض شوی ،دگر تو را نشناسم!!!
دلِ من! میدانی که چه قدر مقدسی و چه اندازه که تو باارزشی… تو بزرگی جا نمی گیری به زیر پایشان…
تو بزرگی جا نمی گیری به زیر پایشان..
دل من!انتظار نکش آدمیان بر میل تو رفتار کنند، تو خودت باش …گر سپاسی نشنیدی بی خیال،هرچه کردی تو برای قلب خود ارزش قائل شدی، قدر خود را تو بدان…
تکه ای از قلب خود را نکند جایی تو جا بگذاری… گردِ کینه پرکند دنیایت، نَشِکَن،محکم باش…
میدانی این روزها مردم اطرافت بی نگاه به زیر پا،بی نگاه به طاق سقف، با عجله درگذرند…مراقب باشی نکند عوض شَوی فردا تو را نشناسم…
خودمانیم دلم عوض شدی، اما… گر عوض شدی تو را بیمی نیست،
خدای تو همان عاشق, خدای مهربان است که نراند بنده، یک جهان ازعشق او آکنده و تو خود میدانی که چه قدر به عشق تو پابنده…
گر همه دنیا بگویند شُکر ایزد و تو رو گردانده باشی،او به عشق بر بنده اش پابنده…
یا خدا را تو بگو و زندگی آغاز کن…تو بخواه،او بیدرنگ میبخشه…
گر عوض شدی، به شوق او، به نام او، همان باش که باید باشی…
تو بگو با تکه تکه قلب خود: شُکر خالق که عوض نشد هر چه من عوض شدم …

آقای عباسی و آقا آریا کجا رفتن؟ زهره هم رفت گویا

رعد قشنگ میخونه تو نمیدونی که چه حس خوبی داره ههه
پرواز راست میگه هر که با من در بیفتد بر می افتد

قشنگ بود آفرین

باشه بیایید اینجا من خودم پا بند به زندگیت میکنم دختر مختر همسایه هم فینیش

من اصلاً سمیرا رو بهت نمیدم
مخ پریارم میزنیم تا باهات وصلت نکنه خوب شد حالا بزهکار

نمیخواد ما زنت نمیدیم

واااای ملیسا یعنی دارم میخندم یعنی خعلی باحال بود خخخ

نشد یک لحظه از یادت جدا دل
زهی دل آفرین دل مرحبا دل
ز دستش یک دم آسایش ندارم
نمی دانم چه باید کرد با دل ؟
هزاران بار منعش کردم از عشق
مگر برگشت از راه خطا دل
به چشمانت مرا دل مبتلا کرد
فلاکت دل مصیبت دل بلا دل
از این دل داد من بستان خدایا
ز دستش تا به کی گویم خدا دل ؟
درون سینه آهی هم ندارم
ستمکش دل پریشان دل گدا دل
به تاری گردنش را بسته زلفت
فقیر و عاجز و بی دست و پا دل
بشد خاک و زکویت بر نخیزد
زهی ثابت قدم دل با وفا دل
ز عقل و دل دگر از من مپرسید
چو عشق آید کجا عقل و کجا دل ؟
تو لاهوتی ز دل نالی دل از تو
حیا کن یا تو ساکت باش یا دل

اینو همیشه دوستش داشتم قشنگه

خواهش میکنم

قابل نداره

موافقم

من در هر ستاره،
که مه را تا سحر یار و ندیم است
و یا در چهره سرخ شقایق،
که خود بازیچه دست نسیم است
نشانی از تو میبینم، سراغی از تو میگیرم.
نمی دانی که من در قطره اشک
که روزی مظهر خشم تو بوده ست
و یا در شط خونین افق ها،
که روزی منظر چشم تو بوده ست
نشانی از تو میبینم، سراغی از تو میگیرم.
در اندوه غریبان، در آه بی نصیبان
در آن شبنم در آن گل، در عشق پاک بلبل
در ایام بهاران در آب چشمه ساران
در آن سرگشتگی ها، در این گم گشتگی ها
نشانی از تو میبینم، سراغی از تو میگیرم.
من اینک در رواق کهکشانها
در آوای حزین کاروان ها
در آن رنگین کمان پیر و خسته
در آن جامی که خالی مانده از می
در آوایی که برمی خیزد از نی
نشانی از تو میبینم، سراغی از تو میگیرم.

گفت به مجتبی خبر میده پریسا