درود به همه ی شما دوستان عزیز. امیدوارم که حالتون خوب باشه. راستش میخوام توی این پست یه کم با هم راحت حرف بزنیم. یه کم بیتعارف سنگامونو وا بکنیم. روی سخن من بیشتر با قدیمیهای محله هست. اونهایی که از خیلی قبلترا، اون موقعها که نه من بودم و نه خیلیهای دیگه، اینجا بودن و باعث شدن که وبلاگ کوچولوی مجتبی بشه بزرگترین سایت نابینایان ایران. اونهایی که وقتی بودن، میشد صمیمیت و یکدستی رو در این محله با تمام وجود حس کرد. اونهایی که در هر شرایط سختی کنار مجتبی و گوشکن بودن و هیچ وقت نشد که محله به کمکشون احتیاج داشته باشه و اونها در
