Day: اسفند ۲۳, ۱۳۹۳

خیلی کوچیک که بودم، یادمه همیشه وقتی میومدیم خونت، اول از همه، از توی ماشین میپریدیم توی مغازت. بستنی کیم، پفک، شیر کاکائو، نوشابه شیشه ای، کیک، هر چی میخواستیم برمیداشتیم. تو و ننه هم دوتا خوراکی میذاشتید روش و بهمون میدادید. یه دخل یادمه جلوی در مغازت بود که روش یه ظرف مستطیل بود که توش پر از پیراشکی بود که روش رو با مشما پوشونده بودی. همیشه وقتی میومدم تو مغازه، یکی از این پیراشکیها بهم میدادی. پشت دخلت، یه سطل دردار خیلی بزرگ بود که همیشه روی اون مینشستی و ازش به عنوان صندلی استفاده میکردی. شبها توی خونت همه جمع میشدیم. دو تا عموهام اونجا

اینجا، دشتیست سبز و خرم. زمین، تا جایی که چشم کار می کند سبز است آسمان، آبی. خورشید طلایی از قلب آسمان بر پهنه دشت می تابد. تابشی ملایم و بهاری. از آنها که دلت می خواهد در سایه ای بنشینی و پاهایت را بسپاری به گرمای دل پذیرش. نسیمی آرام می وزد. خوب که گوش می کنی، صدای رقص علفها را هم می شنوی. از دور صدایی می آید. چوپانی بر درختی تکیه داده است و برای گوسفندانش آواز می خواند و می نوازد. یاسین قنبری، نام یکی از دانش آموزان من است که در ابتدای سال با او و سایر همکلاسیهایش آشنا شدید. او نواختن فلوت را