Day: اسفند ۳, ۱۳۹۵

**** به نامِ خدا **** درود به شما دوستان. وقتِ همگی به خیر. داستانم رو تعریف می کنم، شما بگین که چه قضاوتی در موردش دارین. اونایی که سرنوشتشون مثلِ منه در جریانند که اولِ هر ترم، مددکارِ بهزیستی امر می فرمایند که این مدارک رو براشون ببریم تا اگه دلشون خواست یا به قولِ خودشون بودجه رسید، حالی هم از ما دانشجویانِ شبانه بپرسند! کارنامه ی ترمِ قبل، برگه ی مربوط به انتخابِ واحدِ ترمِ جاری با مُهر و امضایِ معاونت آموزشیِ دانشکده، ریز نمراتِ کلی، گواهیِ اشتغال به تحصیل، کپیِ کارتِ دانشجویی، ملی و شناس نامه. یه نامه هم خودشون می دن به اسمِ نامه ی محرمانه

بهار آمد و رفت: بهاری که ارمغانش برایمان یک سبد بزرگ شکوفه،گل،سرسبزی، و هزاران هدیه ی خوب و فراموش نشدنی که در قلم نمیگنجد تا از زیبایی هایش بنویسم. تابستان:همان تابستانی که با دستانش گرما را روی سرمان میپاشد همان فصل گرمو مهربانی که مارا در آغوش خود میگیرد تا سردیه اطرافمان را حس نکنیم میتوانیم ساعت ها کنار ساحل قدم بزنیم،بنشینیم،و از موج های کوتاه و بلندش که صدای دلنشینش گوش را نوازش میکند لذت ببریم. پاییز: همان پاییزی که برگ ها را در اوج آسمان به پرواز در می آورد و وقتی در کوچه پس کوچه ها راه میروی صدای خش خش برگ ها بانگ آرامیست که

سلام من ترانه م همون ترانه ی محله که عاشق تک تکتون بود ولی هیهات که مریضی نذاشت بمونم براتون اومدما چند بار… ولی درد دادن به دلایی که دوسم داشتن و دارن از عهده ی من خارج بود حالام نیومدم بگم درد دارم یا چه چیزی آزارم میده اومدم اگه بشه باز باشم بدون هیچ حرفی از بیماری خوشحالم که هنوز زنده م و خوشحالم که از جمله بهترین خاطراتم کنار شما عزیزانم رقم خورده می دونین که دوستون دارم حتی اگه در حد قبل نتونم فعالیت کنم فدایی دارین …ترانه کوچیک همتون