چند دهه است که در ایران هفته آغازین شهریور را به نام هفته دولت سند زده‌اند. خوش بود اگر دولت‌های اسبق و سابق و لاحق دغدغه‌ای برای ایفای مسؤولیتشان می‌داشتند تا ما هم می‌توانستیم یک شماره از نسل مانا را پیشکش آنها کنیم اما حالا که گویی آنها علاقه‌ای به پیشکشیِ ما ندارند، ما فراموش شدگان هم شماره این ماه را نه به ساکنان پاستور، که به منتقدانشان تقدیم میکنیم که از صبح تا شام از بلندگوی هر رسانه‌ای که در اختیارشان قرار می‌گیرد، وظایف دولتی‌ها را به یادشان می‌آورند اما حکایت همچنان همان حکایت همیشگیِ «آنچه البته به جایی نرسد» است و مدت‌ها است که در برای ما
Category: نسل مانا
هفتمین شماره از ماهنامهٔ نسل مانا به مناسبت هفتهٔ بهزیستی، به آن دسته از کارشناسانی تقدیم میشود که کار در بهزیستی را نه یک موهبت الهی و فرصتی برای گرد‌آوری توشهٔ اخروی، که یک فعالیت کاملاً تخصصی می‌انگارند و علیرغم طنابی که ساختار‌های معیوب به دور دست و پایشان می‌پیچد، می‌کوشند با توسل به متد‌های به‌روز و علمی، سهمی در زیستِ بهتر افراد دارای معلولیت داشته باشند. امید که این اندک نفرات، الگویی باشند برای خیلِ دست‌اندرکاران سازمانی که وقتی پای آزمون به میان می‌آید، در اغلب مسئولیت‌هایش به سختی می‌تواند حتی نمره‌ای نزدیکِ نمرهٔ قابل قبول دریافت کند. معرفی ماهنامه نسل مانا (صوت) فهرست مطالب این
ششمین شماره نسل مانا را در شرایطی پیشکش میکنیم که زندگی هر روز دشوار‌تر میشود. از احوال هر کداممان اگر بپرسید، بی حرف و کلامی پاسخ روشن است؛ این روز‌ها حال هیچ کس خوب نیست. از هر طرف که می‌رویم، جز وحشتمان نمی‌افزاید. چراغ را کشته‌اند و به دوختن لب‌های زندگی کمر بسته‌اند. اما همین که از پی هر شب، صبحی فرا می‌رسد، گواهی بر این حقیقت است که سر‌انجام پیروزی با زندگی است و هیچ دستی را یارای دزدیدن امید نیست. معرفی ماهنامه نسل مانا (صوت) فهرست مطالب این شماره (صوت) شمنا در مسیر چاووش/ شبکه‌هایی که ملی نیستند (متن) شمنا در مسیر چاووش/ شبکه‌هایی
پنجمین شماره از ماهنامه نسل مانا را به مناسبت اول ماه مه، به کارگران نابینا تقدیم میکنیم که با وجود خیل ناملایمات و تبعیض‌هایی که در حقشان روا شده، استوار در مقابل مشکلات ایستاده‌اند و بی آنکه لرزه‌ای در زانوان و رعشه‌ای در دستان قدرتمندشان مشهود باشد، چرخ زندگی را به حرکت در‌می‌آورند. نام عزیز معلم را هم بر زبان جاری میکنیم و برای معلمان نابینایی که در کارگاه تعالی زندگی نابینایان ایرانی خشتی روی خشت گذاشته‌اند، بهترین‌ها را آرزو میکنیم. به امید روزی که کارگران و معلمان نابینا، دست در دست همه کارگران و معلمان سرزمینمان، پایان همه تبعیض‌ها را با غریوی از شادی که از فراخنای سینه
اول اردیبهشت‌ماه جلالی است و موعد همدستی تقویم و طبیعت تا یادآوری کنند مارا که علیرغم این همه ناملایماتی که از بام تا شام می‌بینیم و می‌شنویم و می‌خوانیم، زندگی همچنان زیبایی و فریبندگی بسیار برای عرضه دارد. دل به دلِ طبیعت می‌دهیم و هم‌آواز با نسیم و باران، سرود دانایی و آگاهی را زمزمه میکنیم. در سالی که پشت سر گذاشتیم، نسل مانا و تهیه کنندگانش بار‌ها مرهون لطف مخاطبان بودند و امسال هم با امید تداوم و تقویت این همراهی و همدلی، چهارمین شماره ماهنامه و نخستینِ آن در سال و قرن تازه را پیشکش میکنیم. باشد که پسند طبع نکته‌سنج و خطاپوشِ مخاطبانمان قرار گیرد.
چه زود گذشت سالیانی دراز بر من و ما و چه زود خواهد گذشت سالیان دیگر. تقویم را یک صفحه به جلو ورق می‌زنیم و این بار با تحویل سال تازه، قرن نو را هم از او می‌ستانیم و چهاردهمین قرن هجری خورشیدی را به ید با‌کفایت بایگان تاریخ می‌سپاریم. سال کهنه برای هر کدام از ما در چارچوب زندگی شخصی قطعاً توأم با تلخی‌ها و شیرینی‌هایی بوده. بسته به رخداد‌ها، برای یک کداممان کفه تلخی‌ها سنگینی می‌کرده و درباره یکی دیگر، شیرینی‌ها می‌چربیده است. در ساحت عمومی اما نیازی به گفتن نیست که همه‌مان سال دشواری را از سر گذراندیم. حجم درد‌ها آن اندازه بود که نه ما
حالا دو سالی میشود که در کنار همهٔ آموختنی‌ها، مشغول فراگیری حروف الفبای یونانی شده‌ایم. امروز از هر کس که در خیابان تصادفی جلویش را بگیری، احتمالاً بلد است حروف الفبای یونانی را دستکم تا پانزدهمینش بشمارد. «امیکرون»، همو که نوید کم‌خطر و بی‌درد‌سر بودنش را داده بودند اما حالا می‌بینیم خوشبینیشان آن‌قدر‌ها هم قرین واقع نبوده و به قول شکسپیر، «سنگ‌ها را فرسنگی می‌نماید و پا را از رفتن باز می‌دارد.» علیرغم هر آنچه که امیکرون بر سر همکاران نسل مانا در طول یک ماه گذشته آورد، تمام تلاشمان معطوف آن بود که از ماراتن نفس‌گیر تولید محتوا سربلند به‌در آییم تا چراغ ماهنامه همچنان به‌قوت خود روشن
اولین شماره ماهنامه نسل مانا در پایان دیماه سال ۱۴۰۰ منتشر شد. در این شماره می‌خوانیم: معرفی ماهنامه نسل مانا (صوت) توصیف طرح رو و پشت جلد ماهنامه نسل مانا(متن) توصیف طرح رو و پشت جلد ماهنامه نسل مانا (صوت) چاپ یک نشریه بریل، رؤیایی که محقق شد (متن) چاپ یک نشریه بریل، رؤیایی که محقق شد (صوت) امیر سرمدی گزارش عملکرد انجمن نابینایان ایران – دی ۱۴۰۰ (متن) گزارش عملکرد انجمن نابینایان ایران – دی ۱۴۰۰ (صوت) گزارش عملکرد انجمن نابینایان ایران – دی ۱۴۰۰ (پادکست) منصور شادکام پیشخوان: مروری بر نشریات و وب‌سایت‌های انگلیسی‌زبان ویژه آسیب‌دیدگان بینایی (متن) پیشخوان: مروری بر نشریات و
پارسال همین روز‌ها بود که افتادیم به تکاپوی روشن کردن یک چراغ فرهنگی تازه در جامعه نابینایان. یارانی همراهمان شدند و دست در دست هم انتشار ماهنامه الکترونیکی نابینایان ایران (مانا) را کلید زدیم. یک‌سال با شما بودیم و با نشیب و فراز‌های این مسیر دشوار جنگیدیم تا امروز که تلاشمان به ثمر نشست و هم‌اکنون این کودک نوپا را در لباسی تازه و هویتی مستقل و رسمی در اختیار داریم. با تلاش و حمایت دوستانمان در انجمن نابینایان ایران، مانا را از این پس «نسل مانا» خواهیم نامید و این ماهنامه، در قامت نشریه‌ای رسمی و دارای مجوز، هر ماه در اختیارتان خواهد بود. همچنین از ماه بعد
سلام به همراهان عزیز محله‌ی نابینایان. خوشا دلگرمی حاصل از شنیدن صدای رفیق نابینایی که از هزار کیلومتر دور‌تر از پایتخت می‌نوازدمان و ما را به تداوم این مسیر ناهموار، امیدوار می‌کند. دفتر این شماره از مجله‌ی مانا را با سپاس از یارانی می‌گشاییم که به انحا گوناگون نظراتشان درباره مانا را با ما در میان می‌گذارند. لطفتان مایه خرسندی ما و نقدتان منبع آموختنمان است. هیچ کدام را از ما دریغ نکنید. اگر به تازگی با ماهنامه الکترونیکی نابینایان ایران آشنا شده‌اید، با گوش سپردن به این پرونده صوتی می‌توانید با پیشینه‌اش بیشتر آشنا شوید. همچنین می‌توانید این پرونده را هم بارگیری کنید تا فهرست مطالب یازدهمین شماره
سلام به همراهان عزیز محله نابینایان دهمین شماره ماهنامه الکترونیکی نابینایان ایران جمعه سی‌ام مهرماه بر روی وبسایت انجمن نابینایان ایران منتشر شد. در ادامه، به مطالب این ماه نگاهی می‌اندازیم. امیر سرمدی مدیر‌مسئول مانا، طی یادداشتی به تحلیل شعار روز جهانی نابینایان در سال جاری پرداخته و دیدار مدیران انجمن‌های نابینایی و فعالان جامعه‌ی نابینایان با مسئولان ارشد کشور به مناسبت روز جهانی ایمنی عصای سفید را مورد نقد قرار داده است. امید هاشمی سردبیر مانا طبق روال شماره‌های پیشین، وبسایت‌ها، پادکست‌ها و نشریات انگلیسی‌زبان ویژه نابینایان در خارج از کشور را رصد کرده است. در این شماره از سرویس پیشخوان، یکی از پادکست‌های مدرسه هدلی به مناسبت
سلام به همراهان عزیز محله‌ی نابینایان تحریریه ماهنامه الکترونیکی نابینایان ایران (مانا) به مناسبت روز جهانی ایمنی عصای سفید ویژه‌نامه‌های صوتی را در موضوعات گوناگون برای مخاطبان خود آماده کرده است. بسته صوتی مانا به مناسبت روز جهانی ایمنی عصای سفید در قالب یک بسته صوتی، امیر سرمدی و امید هاشمی به مناسبت روز جهانی ایمنی عصای سفید اتفاقات و حواشی این روز را از جنبه‌های گوناگون بررسی کرده‌اند. دو پیام مناسبتی از منصور شادکام و علی‌اکبر جمالی، قائم‌مقام و مدیر‌عامل انجمن نابینایان ایران، یک گزارش شنیدنی از مجتبی خادمی و گفتگوی تحلیلی در خصوص شعار امسال بهزیستی به مناسبت این روز با حضور یک صاحب‌نظر و پژوهشگر نخبه
سلام به همراهان محله نابینایان دفتر نهمین شماره را به یاد مادر همکارمان در تحریریه مانا باز میکنیم که هیچ کس جز مهر و لطف و صفا از او نشنید. همچنین یاد دوستی را گرامی می‌داریم که از یاران موافق بود و جامی دو سه پیش‌تر ز ما مست شد. اگر به تازگی با ماهنامه الکترونیکی نابینایان ایران آشنا شده‌اید، با گوش سپردن به این پرونده صوتی می‌توانید با پیشینه‌اش بیشتر آشنا شوید. همچنین می‌توانید این پرونده را هم بارگیری کنید تا فهرست مطالب نهمین شماره مانا در اختیارتان قرار گیرد. در ادامه می‌توانید عناوین مطالبی را که با تلاش اعضای تحریریه مانا تهیه شده مشاهده کنید. عناوین این
سلام به همراهان محله‌ی نابینایان این روز‌ها از بام تا شام، هرچه که می‌خوانیم خبر بد است و انگار قرار نیست فعلاً بوی بهبود از جایی شنیده شود. ما اما در روز‌هایی که از همه سو اخبار دل‌آزار بر سرمان آوار شده، از پیشرفت و گشایش برایتان می‌نویسیم. اخبار جنگ و بیماری و گرانی را همه جا میشود خواند. اینجا اما فقط قرار است واژه‌هایی بر صفحه‌کلیدمان جاری شود که مسیر بهتر زیستن در دنیای نابینایی را برایمان هموار می‌کند. دفتر این شماره از مانا را با این آرزو می‌گشاییم که سلامتی، این گرانبها‌ترین کالای امروز و هر روز، همواره همراهتان باشد و به قول ملک‌الشعرای بهار، «به شهریور
سلام به همراهان عزیز محله‌ی نابینایان. مفتخریم هفتمین شماره مجله الکترونیکی نابینایان ایران مانا را تقدیم شما کنیم. می‌نویسیم تا در تاریخ به یادگار از ما این بماند که در روزگاری که دیو تاریکی و پلیدی هر روز غصه و درد و گرفتاری تازه‌ای از توبره‌اش برایمان بیرون می‌کشید و در دوره‌ای که حال همه بد بود و کم آبی و قطعی‌های گاه و بی‌گاه برق و کرونای منحوس، رمق را از جان ملتی دزدیده بود، بودند نابینایانی که اتفاقاً به سخت جانیشان این گمان بود و چراغی که از دور‌تر‌ها سو سوی کم جانش کمابیش به چشم می‌خورد، امیدی را در قلبشان زنده نگه
با سلام به همراهان محله نابینایان. این بار بر خلاف شمارگان قبلی مجله ی مانا، نسخه کامل این نشریه در محله تقدیم می شود. از شما عزیزان تقاضا دارم در ستون به قلم شما که از این ماه به مانا اضافه شده، مشارکت فعال داشته باشید و هر گونه دست نوشته، داستان کوتاه، شعر، دلنوشته، انعکاس مشکلات موجود در استان خود را برای ما به نشانی amirsarmadi68@gmail.com به همراه عکس خود برای ما ارسال کنید تا در این ستون با اسم و تصویر خودتان منتشر شود. نابینایان دست به قلم نیز می توانند برای مانا یادداشت اختصاصی بنویسند که موضوع آن بسته به مناسبت ماه، باید با مدیر مسئول
سلام و عرض ادب به مخاطبان محله نابینایان و خوانندگان مانا اردیبهشت برای آنها که قدم در مسیر آموختن و دانستن گذاشته‌اند، همیشه یادآور جایگاه بلند آموزگارانی است که در آغاز مسیر دانایی، راه را با نور جان روشن می‌کنند. این تقارن خجسته هم ما را به صرافت انداخت که شماره اردیبهشت مانا را با فضایی متناسب با این ماه تولید کنیم؛ اما از کجا باید می‌دانستیم که این بار، اردیبهشت نیست، که اردی‌جهنم است. در گیر و دار بستن صفحات بودیم که خبردار شدیم «جواد لطفی»، آموزگار خوشنام و خوشقلبِ آموزش و پرورش استثنایی شهرستان‌های تهران، به دلیل ابتلا به ویروس کرونا، از میان ما پر کشیده است.
درود بر عابران و ساکنان ارجمند محله نابینایان. نوروزِ فریبنده را پشت سر گذاشته‌ایم و در آخرین روز اولین ماه فصل بهار، دختر طبیعت را به نظاره نشسته‌ایم که هر آن با لباسی تازه، دیده‌ها را به خود می‌دوزد. همان زیبایی‌هایی که حکیم سخن سعدی را سر ذوق آورده تا برای ما گلستانی از ادب فارسی باقی بگذارد و واژه‌ها را در ذهن و جانِ «بیتا»، شاعر نابینا روح بخشیده تا این چند خط را پیشکش مانا و مخاطبانش کند: هوا عجیب بوی بهار گرفته است، انگار واژه‌ها برای من و ما گل کرده‌اند و یخ زمین آب شده است. چلچله‌ها بازگشته‌اند و زمین سبز پوش شده. درختان از
چند دقیقه بیشتر نمانده تا شلیک توپ‌‌ها. توپ‌‌هایی که این بار نه به قصد ویرانی و کشتار، که برای رساندن صدای امید و طراوت و زندگیِ دوباره زمین به گوش آنها که در اقصای این خاک به انتظار نشسته‌‌اند شلیک میشود. بی که بخواهیم منکر تلخی‌‌های رفته بر ایرانیان در طول سال گذشته شویم و دشواری‌‌های افزاینده زندگی را کتمان کنیم، آخرین نوروز قرن را به جشن می‌‌نشینیم و از فرصت نو شدن طبیعت برای تجدید قوا و گرفتنِ جانی دوباره بهره می‌‌گیریم. چیرگی بر شر و تباهی و سیاهی و تاریکی را از نوروز باستانی فرا می‌‌گیریم و با حالی که به احسن‌الحال تحویلش میکنیم، به پیکار بدی‌‌ها
سلام به هم محلی‌های عزیز. در ابتدا، جا داره یک بار دیگه از ابراز لطف بی‌دریغ نابینایان محترم، دبیران آموزش و پرورش استثنایی، کارشناسان نابینا در نهاد کتابخانه‌های عمومی کشور و مدیران انجمن‌های نابینایی نسبت به شماره نخست ماهنامه مانا تشکر کنم.خیلی‌ها سعی کردند با نوشته‌هاشون یا تماس‌هاشون نسبت به این اتفاق فرهنگی در جامعه‌ی نابینایان واکنش نشون بدن و اون رو نقد و بررسی کنند. از جمله گزارش مبسوطی که آقای محمد نوری مدیر دفتر فرهنگ معلولین در ارتباط با شماره ی نخست مانا منتشر کرده بودند. الحق که این استقبال گسترده و حمایت شما عزیزان غافلگیرمون کرد. به همین سرعت، یک ماه گذشت و با تلاش اعضای
