Category: شعر و دکلمه

یک روز می بوسمت! روز که باران می بارد ، یک روز که چترمان دو نفره شده ، یک روز که همه جا حسابی خیس است! یک روز که گونه هایت از سرما سرخ سرخ ، آرام تر از هر چه تصورش را کنی ، آهسته ، می بوسمت … یک روز می بوسمت ! هر چه پیش آید خوش آید ! حوصله ی حساب و کتاب کردن هم ندارم ! دلم ترسیده ، که مبادا از فردا دیگر « عشق من » نباشی . آخر ، عشق سه حرفی کلاس اول من ، حالا آن قدر دوست داشتنی شده! که برای خیلی ها سه حرف که سهل است

زیر باران بیا قدم بزنیم حرف نشنیده ای به هم بزنیم نو بگوییم و نو بیندیشیم عادت کهنه را به هم بزنیم و زباران کمی بیاموزیم که بباریم و حرف کم بزنیم کم بباریم اگر، ولی همه جا عالمی را به چهره نم بزنیم چتر را تا کنیم و خیس شویم لحظه ای پشت پا به غم بزنیم سخن از عشق خود بخود زیباست سخن عاشقانه ای به هم بزنیم قلم زندگی به دست دل است زندگی را بیا رقم بزنیم «سالکم» قطره ها در انتظار تواند زیر باران بیا قدم بزنیم

با نگاهی آرام و صدایی سرشار از مهر کودکش را برداشت تا به همراهی او فردا را بشکافد که شکفتن ها آغاز شوند. دست هایش مغرور دلش اما می لرزید که فردا شاید شرم تکرار همین امروز است. روز آغازین در خاطره اش هک شده بود. جامی از شهد نبودن در شاهرگش ریخته بودند ولی او نمی خواست بمیرد هر روز. اشک تبدارش آرام فرو می غلتید از سراشیب نگاهش تا فریاد زمان. روزی اما آموخت روزی اما دانست عاقبت او فهمید زخم اندیشه ثمر خواهد داد. گرگ اندوه به شبزهر قوانین طبیعت لب خواهد زد و شبی خستگی شهر فرو خواهد ریخت. روز آن جشن بزرگ او به