اول مهر، همیشه در طول دوران تحصیلی ما، روزی بود که شاید برای نرسیدنش بیشتر خوشحال میشدیم. یادمه هر سالی که امتحانات خرداد رو میدادیم، نگران این بودیم که تعطیلات تابستانی به زودی تمام خواهد شد و دوباره باید به کلاس و درس و مشق برگردیم. سال اولی که وارد مدرسه ی شهید محبی شدم، برای مقطع پیش دبستانی اونجا رفتم. تا یه مدت هیچ درکی از محیطم نداشتم. چون همیشه یا مادرم با من بود یا معلممون. البته مادرم دیگه یه کم که گذشت نیومد و همون معلممون بود که مراقب همه چیز بود. زنگهای تفریح باید همه یکجا جمع میشدیم و نباید از در سالن دور میشدیم.
Day: مهر ۴, ۱۳۹۴
درود بر دوستان و عزیزان هم محله ای با توجه به استقبال گسترده ی خخخ شما از کارهای قبلی، بر آن شدم که مصاحبه با جناب دکتر صابری عضو شورای شهر تهران را در اینجا منتشر کنم بلکه دانلود کرده و بهره ی لازم را ببرید. گمان میکنم این مصاحبه دارای نکات مفیدی باشد برای همین سفارش میکنم که آن را از دست ندهید و ضمن اینکه خود آن را شنیده و نظر میدهید، از تشکلهای استان و شهرتان هم بخواهید که آن را بشنوند چون در خصوص تشکلها و شبکه ی ملی تشکلها جناب صابری توضیحاتی داده اند که برای ادامه ی فعالیتهایشان مفید و مؤثر میباشد. لذا
این خاطره مال چند روز پیشه…زمانهاش اگه پس و پیشه ببخشید به بزرگی خودتون… سلام… دیشب داشتم یه آهنگی گوش میکردم از رضا یزدانی که میگف: تقویم ما برگ بهار نداره… دیشب و چند شب قبلش حالم خیلی بد بود…دیشب از همه بدتر…بشدت ناامید و خسته… چی داره به روزم میاد؟ جسمم داره آب میشه…روحم داره ذوب میشه…دارم تحلیل میرم…بیخود و بی جهت…تصمیم گرفتم امروز برم پیش دکتر و ازش بخوام که برام قرص اعصابی چیزی بنویسه که حالمو خوب کنه، که زندگی رو برام قابل تحمل کنه که یادم بره از دست دادنهامو… چی ممکنه برام بنویسه؟ اشکالی نداره اگه قرص اعصاب بنویسه یا مخدر یا حتی الکل…فقط
