Day: بهمن ۸, ۱۳۹۵

سلاااااااااااااااااااااااااااااااااااام به شما هم محله ای یا خوب هستید خوش هستید سلامتید ِِِِ چه عجب از این طرفا کم پیدایی هیچی بابا مشغله نمیزاره خخخخخ حالا بریم سراغ اصل مطلب 1 2 3 برو که رفتیم  صبح چهارشنبه ما طبق معمول رفتیم مدرسه اومدیم که بریم کلاس خودمون یک دفعه مدیر گفت اعضای کلاس هشتم ب کلاسشون نرن خعلی هم عصبانی بود من گفتم یا ابوالفضل مدیر گفت  لامپ کلاستون ترکیده  یعنی از ریشه افتاده پایین یعنی لامپ با پایه و تموم  مخلفاتش بچه ها همه با صدای بلند گفتن هاااااااااااااا از تعجب بالاخره صبر کردیم تا شیشه ها جمع شه و در آخر ساعت 9 رفتیم کلاس و

یه خاطره ی تلخ و دور، یه شعر که تلخیش حالتو به هم بزنه، یه شونه واسه باریدن، یه کاغذ و قلم که هرچی دلت میخواد توش بنویسی و خودتو راحت کنی… همه ی اینا و کلی بهانه ی دیگه دم دستمه اما… اما من سختم، مقاومم. باید مقاومت کنم. من نمیبارم، فقط یه بغضم، یه بغض گلوگیر که بالا و پایین میشه، ولی نمیشکنه. هر وقتم بخواد مقاومتم رو بشکنه به هر زحمتی که هست میبلعمش. تلخه، خیلی تلخ، مثل یه شربت تلخ و بد مزه که به زور کلی آب میخوریش و بازم تلخیش میمونه. اما این مجازاتمه، آره، من باید مجازات بشم. من اشتباه کردم، اشتباهی