در دو شماره پیشین از اهمیت و چگونگی ایجاد هرچه بیشتر سازگاری اجتماعی صحبت کردیم و راه‌های دستیابی به تناسب خود با جامعه اطرافمون به منظور ارتباطات اجتماعی بهتر و موفقتر رو مورد بررسی قرار دادیم. به این نکته پرداختیم که گاهی مسائلی به ظاهر کوچیک و پیش پا افتاده چقدر می‌تونن در هدایت این ارتباطات در جهت منفی یا مثبت تعیین‌کننده باشن و چقدر لازمه که به این موارد به ظاهر کوچیک اهمیت داده بشه. به دنبال ورودی‌های مناسب به جمعهای فامیلی، دوستانه و روابط کاری گشتیم و به جاهای خوبی هم رسیدیم. در این شماره سومین و آخرین بخش از این مقاله رو به اتفاق هم می‌خونیم،
Tag: braille
سلام به تمامی اعضا و اجزای محله نابینایان، به خصوص اعضای سفردوست محله. امید که دریای دل‌هاتون همواره آرام و دور از تلاطم باشه! گاهی پیش میاد که برخلاف قواعد و انتظارات مرسوم، مرزها‌رو می‌شکنیم و از خط پایان هم رد میشیم. گاهی در جهت دستیابی به تحقق رویاهایی پیش میریم و موفق هم میشیم که خودمون هم وقتی به پشت سر نگاه می‌کنیم باور اینکه همچین راهی‌رو طی کردیم واسمون مشکله. گاهی از مرز انتظارات خودمون و دیگران می‌گذریم و به فراتر از تصورمون می‌رسیم. و این پایان‌ها چقدر برای داستان‌های حقیقیه جاری در زندگیمون زیباست! در سفر امروزمون به جهان آزاد با کسی آشنا میشیم که
درود بر ساکنین و عابرین محله نابینایان. تقریبا شش سال از زمانی که صاحب یک گوشی هوشمند با صفحه لمسی شدم می‌گذرد. خوب به یاد دارم که از آن روز به بعد می‌توانستم با دوستانم در پلتفرم‌های ارتباطی آن روزها وقت بگذرانم، راحت‌تر کتاب بخوانم و از امکاناتی که به کمک صفحهخوان talkback به آنها دسترسی داشتم استفاده کنم. یکی از مشکلاتی که از همان وقت‌ها با آن دست و پنجه نرم می‌کردم تایپ با صفحه کلید مجازی بود. اگر از کاربران سرویس های دسترس‌پذیری اندروید باشید، به خوبی متوجه منظور من خواهید شد. تایپ با صفحه‌کلید‌های مجازی سرعت کارم را پایین می‌آورد، به طوری که موقع نوشتن همیشه
