دستهها
مسافر شب
شبی آرام و خموش جاده ای بی پایان یک مسافر تنها سمت خورشید روان قطره قطره مهتاب می چکد بر سر و رویش هر دم عطر لبخند خدا دست پر مهر نسیم و طنین خوش مرغ سحری به نوازش گریش آمده اند… کم کمک حاله ی نوری شده پیدا گوشه ی گنبد نیلی جهان و مسافر آرام بین آن حاله ی نور محو گردید و کمی بعدترش گل خورشید به دنیا خندید