درود درود درود بر مهربانان و نازنینان بر دخترا و پسرای خوب و دوست داشتنی. آمدم تا به آگاهی برسانم که به مناسبت 23مهر روز جهانی عصای سپید رادیو اصفهان مصاحبه ای داشت با یکی از همنوعان مهربان یعنی جناب آقای محمدرضا بزم شاهی.ایشان لینک مصاحبه ی خود را برای من فرستادند. من توصیه کردم که این مصاحبه در محله ی نابینایان منتشر بشه تا افراد بیشتری با نظرات و دیدگاه های ایشان آشنا شوند. ایشان هم موافقت کرد و حالا فایل صوتی مصاحبه ی آقای بزم شاهی با رادیو اصفهان را تقدیم میکنم. البته خود ایشان در گفتگویش درباره زندگیش می گوید و شما خواهید شنید ولی باید
Tag: اصفهان
سلام بر بر و بچ خوش ذوق و باحال محله ی نابینایان. امروز به صورت مجازی میخوام به چند پاتوق باحال و خاطره انگیز در شهر اصفهان ببرمتون که وقتی به اصفهان سفر کردید و سر مجتبی و دوستان دیگه هوار شدید مجبورشون کنید که شما رو به این پاتوقها ببرن و حسابی خرجتون کنن، البته به همین خیال بمونین. همه ی ما به خوبی می دانیم که اصفهان پایتخت هنر ایران است، این شهر با آثار معماری ارزشمندش، مردم خوب و صمیمی اش و هنرهایی که در دل این شهر رخنه کرده و تار و پود این شهر را در بر گرفته است، مکانی بسیار مناسب
سلااام بچهها خوبید؟ خوش میگذره؟ از شما دعوت میکنم که خاطره منو از اولین سفر دسته جمعی گوشکنی بخونید و بخندید و نظرها و انتقادها و پیشنهادها تونو بگید و سوالهاتونو بپرسید و جواب سوالای احتمالی منو بگید. یکی دو ساله که عضو محله گوشکن هستم. همیشه دوست داشتم، همه شما رو که با خواندن پستها و کامنت هاتون باتون آشنا شدم از نزدیک ببینم. هرچی بیشتر باتون آشنا میشدم، بیشتردلم میخواست ببینمتون و این که یه فرصتی پیش بیاد که همه رو یه جا ببینم. تا این که مجتبی یه پستی زد که اگه با برگذاری اردوی گوشکنی موافقی، بگید. من هم خیلی خوشحال شدم و موافقتمو اعلام
درود به همه ی شما دوستان عزیز. امیدوارم حالتون خوب باشه. مقدمه: این بار همه چیز واقعی بود. اونقدر واقعی که بودن در کنار هم محلی ها رو با همه ی وجود میشد لمس کرد. گوش کن، محله ی نابینایان ایران، یک رسالت بزرگ و ارزشمند رو عملی کرد و اون هم جمع کردن حدود 50 نفر از بچه های محله از 13 استان کشور بود. از همه جا اومده بودن. از شمال کشور شهر باران، رشت، تا شهر حافظ و سعدی شیراز، از کناره های اروندرود در خوزستان، از اورامان کردستان در غرب ایران تا گناباد خراسان رضوی در شرق کشور. این اردو ثابت کرد که میشه مجازی
سلامی چو بوی خوش آشنایی. سلام به دوستانی که من با بودن در کنار شون با دنیای دیگری آشنا شدم. دنیایی که در طول عمر پنجاه ساله خودم با اون کاملا غریبه بودم، و تا الآن چیزهایی رو که میدیدم با چشم ظاهری خودم میدیدم و هرگز با چشم دل ندیده بودم. بله، من سیاوش شهبازی و یا به قول بعضی از دوستان شما (کاپیتان شهبازی) هستم. شاید این اولین و آخرین نوشته من باشه که اینجا مینویسم، چون خیلی اهل اینترنت بازی و اینجور چیزا نیستم. البته دوست دارم ارتباط بیشتری باهاتون داشته باشم که اگه تنها راهش همین باشه شاید یه تجدید نظری در علایقم بکنم. یه
سلام. چی بگم از چی بگم غم دل که نه شادیاما با کی بگم. با خودتون میگم. یه دو روزی شاید خونه نباشم ولی سعی می کنم آپ کنم. فعلا ژل مالی دارم میرم با دوستان یه عشقو حالی بکنیم. یه گردشی توی اصفهان و از اینجور قرتی بازیا. راجع به مناسب سازی مدرسه الکترونیکی که من به عنوان کارشناس و صاحب نظرش انتخاب شدم هم بعد واستون میگم. برم تا دیر نشده. نظری هم داشتین بگین در خدمتم دربست.
