Tag: شعر

ببخش اگر به خاطر تو از تو میگذرم و این جمله کلیشه ای را بهانه جدایی می کنم. عزیزکم: به اقیانوسی میمانی که اسیدی شده باشد. دیگر وقتی در تو شنا میکنم نفسم میگیرد. آب اقیانوست اسیدی شده, بد طعمی میدهد. به دریایی میمانی که ماهی های مهربانت را صید می کنند, میکشند و میخورند. به یک پیتزای خوشمزه میمانی که تمام سس هات را با مکش سرنگ از سطحت برداشته باشند تا دیگر خوشمزه نباشی. عزیزکم: خشک شده ای مثل شاخه خشک پیچک تنهایی که حتی سیاوش هم از حالت خبر دارد. آب میخواهی. آب. من از گلدانی که در آنی دور افتاده ام. اگر بودم تشنه نبودی.

یکی بود یکی نبود. زیر گنبد کبود. ی پسر بود بش میگفتن مجتبی. چش نداشت ولی زرنگُ ناقلا. حدود سه سال پیش این آقا پسر. کله داغ بود آی وی ام زدش به سر. ی پیام گیر واسه دوستاش گذاشت. پر یادداشت های ناب هیشکی نداشت. از خودش می گفتُ از دوروبرش. این که روزگار چی آورد به سرش. لینک دانلود تموم حرفاشو. میذارم این جا تو دانلود کن, پاشو.

باز هم من اینجا و دلم پیش تو. خودم در فکر و فکرم در فکر تو. در این آشوب, همه زنبیل ها را آورده اند و از تو آرامش می خرند. به بهای چند لحظه جدا شدن از پلیدی ها. به بهای چند لحظه بزرگتر نبودن. به بهای چند لحظه معصوم بودن. من بی صدا و بی زنبیل ته صف منتظرم. همه می روند. اکنون نوبت من است. من تو را می خواهم. خود خودت را و تمام معصومیتت را. به بهای همیشه از پلیدی ها جدا شدن. به بهای همیشه کودک بودن به بهای همیشه پاک ماندن. می ترسم از این دنیای جدیدی که مرا به آن می