Month: خرداد ۱۳۹۳

بنام دادار یگانه : الله متعال یک طرحی هستش برای افزایش اطلاعات عمومی که هر شخصی از نفر بعدی سوالاتی می پرسه و نفر بعدی باید جواب بده و بعد سوال خودشو مطرح کنه ولی چرا اسمش قورباغه هس ؟چون من از همین حالا یه ورق میزارم جلومو مثلا” سوال 23 و 44 و … رو علامت میزنم تا هر کسی نفر مثلا 23 شد مثل قورباغه زبون میکشیم سه متر و سوالشو ساقط و بجاش یه سوال خنده دار بپرسم !که خود همون فرد مجبور بشه بهش جواب بده و سوال جدیدی مطرح کنه هم طنزه و هم بازی و هم باعث افزایش اطلاعات عمومی میشه و البته

بنام یار مهربان : الله متعال (منظورم از دارایی تموم چیزای مهمی هستش که تو هر سنی به اقتضا باهاش احساس خوشبختی می کنیم )وقتی که بچه ای بیش نبودم تمام دارایی من خواهرم بود که با بغض دل نگرانی های بزرگم رو براش زمزمه می کردم فکر می کردم خیلی زندگی مسخره ای دارم و دارایی من از دنیا غم و غصه س !ولی یه روز دختر همسالم برام گفت که اون هر چی درس می خونه هیچی از درس نمی فهمه احساس غرور کردم که من حتی نخونده هم با گوش کردن سر کلاس همیشه نمره م عالی میشه جالبه این شد دلخوشیم و فهمیدم من هم

به نام یگانه دادار :الله متعال ازتون ممنونم که خیلی خوب به سوالای قبلیم جواب دادین کم بینایی و ضعیف بودن چشم کلا” چه فرقی با هم دارن ؟ و نابینایان در استفاده از موبایل چه محدودیت و توانایی هایی دارن ؟در رابطه با شبکه های اجتماعی مربوط به موبایل چی ؟مثلا” واتس آپ و وی چت و غیره می دونین که دوستون دارم

به نام الله اما میهمان گرامی این هفته : سلام به پریسیمای خانم گلی هر صندلی داغ با این سوال شروع میشه که لطفایه بیوگرافی ساده از خودتون بگین تا دوستان بسراغ سوالات برن امیدوارم در صندلی داغ ما بسوزی ولی دلتون در زندگی هرگز نسوزه راستی این جمله رو به عمو حسین نگفتم باقتضای سنشون و حرمتی که برسم بزرگتر بودنشون از ین جهت بر من واجب بود

با سلام در ادامه پیامک های عاشقانه امروز نیز با تعدادی پیامک آمدم امیدوارم لذت ببرید. اگر خطا نکنم این عطر,عطر یا من است کدام دسته گل امروز بر مزار من است تو قرص ماه ی من برکه ی که می خشکه * * * * * رابطه ها زمانی زیبا میشوند که برای یاد کردن هیچ دلیلی به جز دل تنگی نباشه… * * * کاش میشد بوسه ها را قاب کرد مثل نامه سوی هم پرتاب کرد کاش میشد عشق را تقسیم کرد مثل تک شاخه گلی تقدیم کرد * * * از تو گفتن کار هر کس نیست ای زیبا غزل من برای گفتنت باید که

سلام دوست من. تو سرشاری از خیال و من پرم از حسرت هایی به رنگ رویا های تو. اگر می شد من روزی ببینم، چشم هایم را پر می کردم از تماشا، از نور، از رنگ، اگر می شد من روزی ببینم دوباره به میان شب های سپید و به دیدار روشنایی های خیال انگیز بهشتین می شتافتم. نور بازی شبانه! یادش به خیر! در اتاقک کوچک اتومبیل متحرکی که آن لحظه ها تمام وسعت دنیای من می شد، می نشستم و خیره می شدم به لامپ های بالای سرم. نگاه می کردم تا بیایند و بگذرند همچون کودکی های من!. آه که چه دلتنگم برای آن نور های

بنام الله یگانه سلام هم محله ای مهربان .من تا زمانی که اینجا نیومده بودم باورتون بشه یا نه نمی دونستم که یک نا بینا غیر از صفحات بریل قادر باشه چیزی بخونه من داشتم دنبال روشی برای ساختن پنیر پیتزا می گشتم که نوشته مجتبی رو دیدم و با حیرت تمام بالای صفحه رو دیدم که نوشته بود نابینایان !میشه لطفا” توضیح بدین نا بینایان چطوری صفحات رو می خونن؟ می دونین که دوستون دارم

خداوندا… اگر یک نگاهی به من بیاندازی، می‌بینی که دست‌هایم را تا جایی که کت و کول و استخوان‌های کتفم اجازه داده به سمت درگاهت دراز کرده‌ام و دارم دعا می‌کنم… برای خودم که نه… برای پسرم… آخر می‌دانی چیست؟ اوضاع دنیا خیلی خراب شده… آن‌روزی که تصمیم گرفتیم بچه‌دار بشویم، هنوز چمن‌زار دنیا، لجن‌زار نشده بود… گفتیم بچه می‌آید، دور هم هستیم… تخمه می‌شکانیم، پوشک عوض می‌کنیم، چایی می‌خوریم، پوشک عوض می‌کنیم، تام و جری می‌بینیم، باز پوشک عوض می‌کنیم… و الخ… آن روز هنوز به اقتصاد دنیا گند نشده بود (خدا ببخش دهن لقی من را)… کلا “خرهای” دنیا اینقدر خر نبودند… حالا که دنیا را داری