Tag: دلنوشته

سلام بچه ها. همینطوری جو‌گیر و خوشحال شدم از حس صمیمیتی که اینجا حاکم شده. با خودم گفتم بنویسمش. از پایدار شدن اینجا خوشحالم. از اینکه توی این یکماهه اندازه ی دو ساااال درخواست پشتیبانی زدم به شرکت میزبانی‌مون، از اینکه موفق شدم متقاعد‌شون کنم ی جای کار مشکل داره و از این که مشکل رو بالاخره حل کردیم خوشحالم. از اینکه به هدف‌مون رسیدیم خوشحالم. از انتشار آموزش، نرم‌افزار، مقاله، کتاب، بازی، قصه، برنامه رادیویی، کافه، تجربیات، دلنوشته ها، پادکست ها در اینجا و از مطرح شدن هرچی به جامعه ی نابینایان مربوط میشه خوشحالم. از حضور نسیم، ترانه، رعد و افراد بینای دیگه ای که توی محله

راستش نمیدونم از کجا شروع کنم. هنوز جواب کامنتای پست قبلیمو ندادم دارم این یکی رو مینویسم. انگاری که این کرم نوشتن توی من جدیدا به جنبو جوش افتاده باشه. به هر حال که امروز طبق همون عادت بد همیشگی هرچی تلاش کردم صبح زود، بختک یا ارباب سرزمین خواب از روم پاشه نشد که نشد. هیچی دیگه، مث منگل ها ساعت نهو ده بود که زدم به قلب بیداری اما چه فایده! چه فایده که با موهایی چربالو و ژولیده‌تر از همیشه و چشمهایی پف کرده تر از پفک و لب هایی به باد کردگی ی بالش رفتم نونوایی سنگکی نون داغ خریدم ولی دادا حلیمی تمام آش

درود این فایل صوتی یا به اصطلاح، مثلا پاد کست (Podcast) برای آن دسته از شما که مثل من دلتان برای هم‌صحبتی تنگ شده مناسب است. شرح حال امروزم است در 13 دقیقه. در صورتی که مایل هستید، دانلود کنید. کامپیوتری ها پادکست 21 آبان را با حجمی حدود هشت مگابایت دریافت کنید. موبایلی ها پادکست 21 آبان را با حجمی حدود هفتصد کیلو بایت دریافت کنید. لذت ببرید از زندگی!

امشب باز هم دلم برایت تنگ می شود خیلی خیلی یزیاد امشب باز هم دلم می خواهد مشکلت حل شود هرچند انگار حل شدنی نیست مشکلی که در این دیار به وجود می آید ولی از خدا می خواهم خیلی خیلی زیاد. امشب دلم می خواهد برایت گریه کنم هرچند اشک فایده ای ندارد نه داغ تو را کم می کند نه سینه مرا خالی ولی دلم پره از نفهمی ها این مملکت خیلی خیلی زیاد نمی دانم شاید =پارسال همین وقتها بود که ازت مصاحبه گرفتم برای سایت گوش کن. چون فکر می کردم. نه البته فکر که نمی کردم می دانستم خیلی خیلی زیاد که تو میفهمی

می خواهم بنویسم اما چه نمی دانم؟ چیزی سنگین است اما چه؟ نمی دانم! راهی را باید می رفتم اما نرفتم! چرا؟ نمی دانم! و باز می نویسم و می نویسم! اما دوست دارم می توانستم فریاد بزنم! بروم در خیابان در یک میدان خیلی خیلی بزرگ پر از آدم آنجا فریاد بزنم! داد بزنم! چه بگویم نمیدانم چرا بروم نمی دانم! اصلاً نمی دانم چرا؟! و باز نمی دانم چرا هزیان گویی های خودم را برای شما داد می زنم؟ ای کاش گوش های شما هم بسته باشد! مثل روح من اما نه مثل گوش های من!

تب،تشنج،دو همراه که انگار با هم همنوا شده بودند تا سرنوشتم را زیر و رو کنند. تجربه دیدن فقط برای چهل روز،آنقدر ماندنی نیست که تصوری از جهان و زشت و زیبایش داشته باشم. نمیدانم اگر در روزهای کودکیم میدانستم زمانی را پیش رو دارم که در میان آدمها احساس غربت بیتابم مینماید و عشق، احساس،اراده و تواناییم را تنها به بهانه بی فروغ بودن چشمانم نادیده می انگارند و بیرحمانه سعی میکنند مرا آنگونه بسازند که میپندارند نه آنگونه که هستم باز هم آرزو میکردم زودتر به دنیای بزرگترها قدم بگذارم؟ عده ای مقدسم میدارند و هر زمان با من رو به رو میشوند مرا تا عرش بالا

سلاااام. اولش اینترنتم داره ته میکشه. سه تا اکانت چهارده ساعته تمام کردم و بازم کافیم نیست. نمیدونم این چه محدودیتیه که ساعتیش کردند اینترنت را. آخه یا حجمی یا ساعتی. تکلیف ما از نظر من هنوزم روشن نیست. دکتر توکلی هم طی نامه ای که به مرکز محاسبات زده بودند نشد توافق درخور ما رو از اون مرکز جلب کنند. خوب. بگذریم. به هر حال من دیروز که سه شنبه باشه یعنی 26 دی رفتم آموزشگاه نابینایان سامانی و بعد از معطلی به علت مشغله مدیر، یه دستی سر و گوش یکی از کامپیوتر ها کشیدم که به نظر میرسید چیزیش نباشه. بعدش یه ناهار با دوق یخ

اولین نمره بیست ترم پنج را از امتحان سنجش گرفتم ولی اگه استاد درس متون مطبوعاتی پروژه منو جواب نده این یکیو صفر میشم.

زندگی کوتاه ترا از آن است که فکرش را بکنی. ساعت ها را بگذارید بخوابند لظات بیهوده زیستن که شمردن ندارد. در هر وضعیتی هستید اندکی  درنگ کنید، نه وضعیت تان را تغییر ندهید چون معلوم نیست در این زندگی کوتاه فرصتی برای تغییر حالت بدن تان وجود داشته باشد یا نه! نفسی عمیق نکشید چون کسی نمیداند فرصتی برای بلعیدن دوباره هوا و گرفتن اکسیژن آن هستیا نه! پلک نزن که شاید دیگر زمانی برای باز کردن پلکهایت نباشد! در هر حالتی هستی بمان و در یک لحظه به این موضوع فکر کن که چقدر دیگر زنده ای؟ در این هنگام تمام دوستداشتنیهاتو به خاطر بیار و لذت