در دو شماره پیشین از اهمیت و چگونگی ایجاد هرچه بیشتر سازگاری اجتماعی صحبت کردیم و راه‌های دستیابی به تناسب خود با جامعه اطرافمون به منظور ارتباطات اجتماعی بهتر و موفقتر رو مورد بررسی قرار دادیم. به این نکته پرداختیم که گاهی مسائلی به ظاهر کوچیک و پیش پا افتاده چقدر می‌تونن در هدایت این ارتباطات در جهت منفی یا مثبت تعیین‌کننده باشن و چقدر لازمه که به این موارد به ظاهر کوچیک اهمیت داده بشه. به دنبال ورودی‌های مناسب به جمعهای فامیلی، دوستانه و روابط کاری گشتیم و به جاهای خوبی هم رسیدیم. در این شماره سومین و آخرین بخش از این مقاله رو به اتفاق هم می‌خونیم،
Tag: مهارت
شما شنونده پادکست رودررو هستید! پادکستی که قراره به طرح و حل مسائل و مواردی بپردازه که می‌تونن نقش بزرگی در چگونگی ارتباط بهتر نابینایان با اجتماع اطراف، دستیابی به موفقیت بیشتر، احساس بهتر در زندگی فردی و اجتماعی این افراد، و همچنین آگاهیبخشی به جامعه در نوع ارتباطگیری با نابینایان ایفا کنن. در رو‌در‌روی این بار هم مثل همیشه همراه ما باشید! مشخصات پادکست: موضوع پادکست شماره 7: کِی باید حمام کردن رو به فرزندم آموزش بدم؟ راوی: مائده غریب پرست مترجم و نویسنده متن پادکست: ساقی نخعی زاده تدوین: بهنام نصیری منبع: wfmchealth.org انتشار از وب سایت محله نابینایان Gooshkon.ir باکس دانلود پادکست رودررو
کاربرد زبان اشاره که مبتنی بر حرکات و نشانه‌هاست در ارتباطات اجتماعی امروز بر کسی پوشیده نیست. اما آیا کودکان نابینا به دلیل عدم توانایی مشاهده بصری یا دیداری نشانه‌ها باید از این مزیت محروم بمونن؟ قطعا نه. زبان اشاره امتیازیه که قادره برای هر کسی، به خصوص افرادی که با چالش‌های ارتباطی ناشی از معلولیت دست‌به‌گریبانن نقشی کلیدی و بسیار کارگشا ایفا کنه. اجازه بدید توضیحات بیشتر در این زمینه رو در خلال محتوای این شماره از تن‌آوای محله نابینایان بگیم و بشنویم! مشخصات نشریه: نام مقاله: Teaching Your Visually Impaired Child Sign Language به فرزند نابینا یا کم‌بینای خود زبان اشاره بیاموزید نویسنده: جنی اسمیت
روابط اجتماعی چه از نظر کاری و چه در موقعیت‌های تفریحی یکی از مهمترین و اساسیترین ارکان زندگی اجتماعیه که نقشی انکار‌ناپذیر در موفقیت‌های کوچک و بزرگ ما در جامعه ایفا می‌کنه. و آشنایی کافی با آداب معاشرت لازمه شروع این ارتباطاته. یکی از اصولی که شاید در ظاهر چندان پر‌اهمیت به نظر نرسه آداب غذا خوردن و رفتارهای ما در کنار سفره و میز غذاست که برخلاف نظر خیلی‌ها، باید در ردیف اولویت‌ها قرار بگیره و بهش توجه بشه. حقیقت اینه که ما نابینایان در محافل عمومی بیش از دیگر اعضای جمع زیر نظریم و در نتیجه ایرادهامون بیشتر از خطاها یا سهل‌گیلی‌های دیگران دیده میشه. اینکه افراد
گاهی با مواردی به ظاهر کوچک مواجهیم که اگر درشون عمیق بشیم می‌بینیم که بسیار بزرگن. مثلا یک فرد بینا هرگز با این پرسش مواجه نیست که «لبخند زدن» یعنی چه؟ چه طور اتفاق می‌افته و چه طور به کسی توضیح بدیم که چه جوری لبخند بزنه. این قبیل موارد در میان افراد بینا به طور خودکار از طریق مشاهده حل میشن و اصلا به حساب نمیان. اما آیا بدون مشاهده هم کار به همین سادگیه؟ تا حالا سعی کردیم برای یک کودک نابینا مفهوم لبخند‌رو توضیح بدیم؟ مربی یک کودک نابینا این تجربه عجیب و چالش‌برانگیز‌رو داشته و تصمیم گرفته که اون‌رو با دیگرانی که به مواردی از
انسان موجودی اجتماعیه و تنهایی شاید در برخی موارد دلپذیر باشه، اما در مجموع روش دلچسبی برای ادامه زندگی یک انسان نیست و فرد بدون داشتن ارتباطات اجتماعی به زودی به موجودی افسرده و بیمار مبدل خواهد شد. این حقیقتیه که با وجود نظریات و تجربیات فراوان جای انکاری براش نیست. اما داشتن زندگی اجتماعی موفق شامل دارا بودن شرایطیه که راه‌های کسبشون شاید برای افراد مبتلا به آسیب‌های بینایی کمی متفاوت باشن. اگر مشاهده‌رو از لیست این روش‌ها خط بزنیم، این پرسش به وجود میاد که جایگزین این راه موثر چی می‌تونه باشه و اصولا بدون مشاهده چه طور میشه در آگاهی از شرایط لازم برای داشتن تعاملات
سلامی به وسعت دل‌های شما عزیزان به تمامی شما عزیزان محله نابینایان. امید که هر لحظه از زندگیتون سرشار از بهترین‌ها باشه! گاهی مواردی به ظاهر کوچیک می‌تونن سبب چنان مشکلات بزرگی بشن که اثراتشون به این سادگی از بین رفتنی نیست. به عنوان مثال، شاید عبارت اضطراب اجتماعی به گوش‌های ما بیگانه نباشه. اما این پدیده چیه و به چه دلیل ظاهر میشه؟ چه تأثیراتی در زندگی فردی و اجتماعی ما داره و برای رفعش چه راه‌هایی در دسترسمونه؟ شاید باورش سخت باشه ولی این حالت ناخوشآیند در افراد حاصل تکرار نکات ریزیِ که تداومشون شبیه خاری تیز در روح زندگیمون نفوذ کرده و به سلامت روانمون
سلامی بهاری به تمامی عزیزان سبز محله نابینایان. امید که در قلب بهار، تمام لحظه‌هاتون سبز و عطرآگین باشن. با یکی دیگه از شماره‌های نشریه تنآوا در کنار شما هستیم تا به ادامه شناختمون از دنیای بی‌کلام، جهان حرکت و اشاره و رفتارهای بی‌آوا بپردازیم. در مورد زبان بدن پیش از این صحبت کردیم. زبانی که شاید اسمش‌رو زیاد شنیده باشیم اما کاربردش در زندگی بسیاری ما که نمی‌تونیم برای دیدن از چشم‌هامون استفاده کنیم، شاید بحثی نوپا و قدری ناآشنا باشه. حالا آگاهیم که دونستن این زبان ساکت اما گویا برای ما هم مثل افراد بینای اجتماع لازم و ضروریه و هرچند شاید از نظر خیلی‌هامون عجیب
سلامی صمیمی به یاران صمیمی نشریه‌های محله نابینایان و در این نوبت، نشریه تنآوا. با سومین شماره از تن‌آوای محله نابینایان در خدمت شما هستیم. بینایی تا چه اندازه در پیشرفت تعاملات اجتماعی نقش داره؟ آیا این نقش اونقدر پررنگ هست که بدون وجود بینایی ما قادر به برقراری و حفظ ارتباطات عادیمون در اجتماع نباشیم؟ آیا فقدان بینایی به مفهوم انزواست؟ و آیا هیچ راهی برای تغییر این مسیر نیست؟ شاید تن‌آوای امروز بتونه درصدی از این ابهامات‌رو واسمون حل کنه و با بالاتر بردن سطح آگاهیمون در این موضوع، قدری از حجم نگرانی‌های ما و والدین و مربیان و هر کسی که با معلولین بینایی سر
صمیمیترین سلام‌ها به عزیزترین‌های محله نابینایان! امید که لحظه‌لحظه عمرتون روشن از فروغ آرامش باشه! با برگ دوم از دفتر تنآوا در خدمتتون هستیم. ارتباط غیرکلامی موردیه که گاهی واقعا برای افراد دارای آسیب بینایی مشکلساز میشه و می‌تونه موانعی جدی در راه هماهنگی ما با اجتماع اطرافمون به وجود بیاره. پیش میاد که به خاطر عدم مهارت در این مدل ارتباط منظورمون‌رو برعکس به طرف مقابل تفهیم کنیم یا اصلا در توضیح اونچه می‌خواییم بگیم و اونچه لازمه از رفتارمون تعبیر بشه موفق نباشیم. امروزه بر کسی پوشیده نیست که زبان تنها راه تعامل نیست و اگر ما راه‌های ارتباطی جز کلام‌رو ندونیم از بسیاری موارد اجتماعی
یک سلام گرم به دوستان گرم و با صفای محله نابینایان. امید که مثل خورشید همیشه تابنده باشید! امروز با آخرین بخش از سفر طولانی این نوبتمون به جهان آزاد با شما هستیم. در چهار بخش گذشته آگاهتر شدیم که والدین به عنوان اولین و مهمترین مربیان تحرک کودکان به خصوص کودکان نابینا چه نقش بزرگی در شروع حرکت و طی مسیر فرزندانشون به سوی استقلال ایفا می‌کنن. با گرایش‌های متفاوت علمی و تصورات مختلف و فرضیات متعدد درباره نابینایی و روش‌های قدیمی و جدید کمک به فرد نابینا برای شکلگیری آینده و یافتن جایگاهش در جهان اطرافش هم بیشتر آشنا شدیم. نظرات متفاوت‌رو از صاحبنظرهای این
سلامی به صمیمیت بهار به اعضای صمیمی محله نابینایان. امید که خورشید عشق و شادی در آسمان دل‌هاتون همواره بتابه! نوبت پیش، در گشت و گذارمون در جهان آزاد تا جاهای خوبی پیش رفته بودیم و امروز قراره بیشتر و بیشتر در مقوله نقش والدین در تحرک و هدایت فرزندان نابیناشون به سوی جهانی بزرگتر و بازتر، یعنی دنیای واقعی پیش بریم، و ببینیم و بدونیم که واقعا بینایی چقدر در کسب موفقیت‌های فردی و اجتماعی نقش داره و چطور میشه این نقش‌رو در صورت فقدان این حس، با حس‌ها و توانایی‌های دیگه بدنی و روحی جبران کرد. امروز در ادامه سفر چند بخشیمون، با مدل‌ها و نگرش‌های
یک سلام به رنگ و عطر اردیبهشت به اعضای عزیز محله نابینایان. امید که در قلب بهار، حال و هوای قلب‌های همگیتون بهاری باشه! با بخش سوم از سفر طولانی این بار محله نابینایان به جهان آزاد با شما هستیم. در بخش‌های پیشین، با نقش والدین به عنوان مربیان موثر در تحرک فرزندان نابیناشون، با اهمیت استفاده از عصا در زندگی نابینایان، و با کاربرد فراگیر عصا به عنوان یک ابزار بسیار مفید از بسیاری جهات در زندگی یک فرد نابینا، اعم از کودک یا بزرگسال بیشتر آشنا شدیم. و حال، بدون اتلاف وقت و اطاله کلام، بریم تا به ادامه این سیر طولانی بپردازیم، تا شاید
سلام به تمامی اعضای آشنای محله نابینایان به خصوص اهل سیر و سفر. امید که بهار طبیعت با بهار دل‌های تک‌تک شما عزیزان همگام و همراه باشه! در بخش اول سفر سریالیمون به جهان آزاد کمی بیشتر با روش‌های کاربردی جهت آموزش تحرک و جهتیابی به کودکان نابینا آشنا شدیم و در حال شناخت هرچه بیشتر نقش عصا در شروع تحرک نابیناها اعم از خوردسال و بزرگسال بودیم که زمانمون تموم شد و مجبور شدیم باقی گشت و گذارمون‌رو بذاریم واسه دفعه بعد، یعنی امروز و الان. خب، حالا که ادامه رشته گذشته اومده دستمون، بیایید به ادامه سفرمون و دیدن‌ها، شنیدن‌ها، و اکتشافات بیشتر بپردازیم! مشخصات نشریه:
یک سلام سبز به شما همراهان محله نابینایان. امید که همواره ناظر تحقق سبزترین رویاهاتون باشید! سفرهای محله نابینایان به جهان آزاد همچنان برقراره و ما همچنان در گردش به گوشه و کنار جهان آزاد همراه شماییم. حرکت یکی از اصلی‌ترین اجزای زندگی زنده‌هاست و به هیچ عنوان نمیشه انسان‌رو بدون حرکت زنده تصور کرد. در هر شرایطی و با هر معلولیتی حرکت به نوعی آمیخته با زندگی ماست. برای نابینایان آموزش تحرک و ارتباط با فضای اطراف از طریق این تحرک شاید کمی متفاوت به وجود بیاد. کودکان نابینا به طرقی متفاوت با همسالان بینای خودشون حرکت و شناخت فضای اطراف‌رو یاد می‌گیرن و تجربه می‌کنن. آموزش و
یک سلام بهاری با عطر و طعم چای بهار نارنج به تمامی یاران محله نابینایان. امید که عید امسال تا عید آینده برای تمامی شما امتداد پیدا کنه و از امروز، هر روز از سالی که درش هستیم براتون عید باشه! در پایان نوروز و در شصت و هشتمین سفر محله نابینایان به جهان آزاد قراره به یک گرد‌همآیی بریم. جلسه‌ای که افراد مختلف از نقاط مختلف دور هم جمع شدن تا اطلاعات، پیشرفت‌ها و موارد مورد‌توجهشون به منظور بهتر کردن شرایط در زمان حال و برنامه‌ریزی در جهت داشتن آینده‌ای هرچه روشنتر برای فرزندان نابیناشون‌رو با هم به اشتراک بذارن و تلاش‌هاشون برای دستیابی به اهداف بیشتر‌رو با
یک سلام سبز و شکوفه‌باران از جنس عید به عزیزان محله نابینایان. امید که سال جدید برای تک‌تک شما پیک شادی‌ها و پیام‌آور زیباترین شروع‌ها بوده باشه! در نخستین سفر محله نابینایان در سال جدید و سفر شماره 67 محله به جهان آزاد، داستان آلیسا و مشکلاتش‌رو پی می‌گیریم و در آخرین بخش این راه با قهرمانان این قصه واقعی همراه میشیم تا ببینیم ماجرا عاقبت به کجا ختم میشه. پیش از این گفتیم که آلیسا برای دسترسی به موارد مورد‌نیاز آموزشی و تحصیلی با مسائلی مواجه شد که متأسفانه مدرسه و اداره ناحیه به‌دلایلی کمتر تونستن در رفع این موارد بهش کمک کنن. دردسرهای آلیسا برای پیش رفتن
سلامی به تراوت عطر نفس‌های بهاری که در آستانه ورودیش ایستادیم به دوستان و آشنایان محله نابینایان. امید که هوای دل و وجودتون هوای سبز عطر و عید باشه! امروز عازم آخرین سفرمون به جهان آزاد در سال 1401 هستیم. سفر شصت و ششم محله نابینایان، ادامه گشت و گذار دفعه پیش و در امتداد داستان آلیسا و مشکلاتشه. این قهرمان ناشناس‌رو تا وسط ماجراها و مشکلات و نبردش با موانع سر راهش دنبال کردیم و دیدیم که آلیسا برای هماهنگ شدن با مدرسه و کلاسش و پیش رفتن با همکلاسی‌های بینای خودش به مشکلات گوناگونی برخورد کرد و متأسفانه راه‌های حل و رفع این موارد هم چندان براش
سلامی بلورین به درخشندگی بلورهای یخ انتهای زمستون به عزیزان محله نابینایان. امید که برنده‌های خوشبخت مسابقه دوستانه زندگی باشید! برای شصت و چهارمین بار از طرف محله نابینایان عازم سفر به جهان آزاد هستیم. موضوع این سفر هم احتمالا واسه بسیاری از ما ناآشنا نیست. چه قدر پیش اومده که به نقش صدا در زندگیمون فکر کنیم؟ این عامل کارآمد که همه جای زندگی با ماست. مخصوصا واسه اون دسته از ما که نمی‌تونیم دنیای اطرافمون‌رو با نگاه درک و کشف کنیم، صدا نقشی تعیین‌کننده و مهم در تمامی ابعاد زندگی ایفا می‌کنه. در تمام بخش‌های کوچک و بزرگ روزمرگی‌های ما هست و کمک می‌کنه تفریح کنیم، موارد
سلامی سبز در این روزهای برف‌گرفته به دوستان و دوستداران محله نابینایان! امید که دل‌هاتون گرم، لب‌هاتون خندان، دست‌هاتون توانا و گام‌هاتون استوار باشن! در شصت و سومین سفر محله به جهان آزاد می‌خواییم به بررسی موضوعی بپردازیم که شاید دغدغه بسیاری از والدین و مربیان کودکان دارای معلولیته. حتما دیدیم یا شنیدیم که گاهی والدین از میل کودکان معلولشون به انزوا و تنها موندن، تنها بازی کردن و سپری کردن اوقاتشون در خلوت خودشون اظهار نگرانی کردن. اما این موضوع واقعا چقدر جای نگرانی داره؟ آیا واقعا این امر نشانه خطر برای این کودکانه و ممکنه سبب زیان‌های جبران‌ناپذیر در بزرگسالیشون بشه؟ آیا والدین، مربیان و اطرافیان این
