سلام به دوستان دوستداشتنی محله نابینایان. امید که جاده زندگیتون سرشار از زیباترین منظرهها باشه! مسأله آموزش، به خصوص آموزش نابینایان، موضوعیه که همیشه حرفهای زیادی برای گفتن در موردش هست و راههای نرفته و تجربیات جدید در این قلمرو گویی بیانتهاست. مقصد سفر امروزمون به جهان آزاد کلاسهای بازیه. خب البته از خاطر نبردیم که کلاس معمولا محل درسه ولی «کِلی لاور»، میزبان سفر این بارمون قراره واسمون توضیح بده که چه جوری میشه درس خوندنرو بازی کرد و بازیرو درس گرفت. از اونجایی که هرچی ما در تعریف و توصیف این مفهوم بگیم چندان مفید نخواهد بود، بهتره شرح این تجربهرو در یک مصاحبه مختصر و
Tag: محله
دستهها
سینمایی ملاقات خصوصی
سلامی گرم وسط سرمای پاییز به دوستان و دوستداران محله نابینایان. امید که تمام وجودتون گرم از مهر و امید باشه. مثل هر ماه در این روز و این ساعت با یک فیلم توضیحدار شده جدید به دیدنتون اومدیم و امیدواریم که در جلب نظرتون موفق باشیم! فیلم ایرانی توضیحدار شده «ملاقات خصوصی» چهلمین فیلم توضیحدار شده در محله نابینایانه. «ملاقات خصوصی»، کاری در ژانر عاشقانه و اجتماعی، به کارگردانی «امید شمس» و تهیهکنندگی امیر بنان، محصول کشور خودمون ایرانه. فیلمنامه این اثر حاصل تلاش مشترکیه از امید شمس و علی سرآهنگ. این فیلم اولین تجربه کارگردانی امید شمس محسوب میشه که برای پخش در جشنواره فیلم
سلام به تمامی اعضا و اجزای محله نابینایان، به خصوص اعضای سفردوست محله. امید که دریای دلهاتون همواره آرام و دور از تلاطم باشه! گاهی پیش میاد که برخلاف قواعد و انتظارات مرسوم، مرزهارو میشکنیم و از خط پایان هم رد میشیم. گاهی در جهت دستیابی به تحقق رویاهایی پیش میریم و موفق هم میشیم که خودمون هم وقتی به پشت سر نگاه میکنیم باور اینکه همچین راهیرو طی کردیم واسمون مشکله. گاهی از مرز انتظارات خودمون و دیگران میگذریم و به فراتر از تصورمون میرسیم. و این پایانها چقدر برای داستانهای حقیقیه جاری در زندگیمون زیباست! در سفر امروزمون به جهان آزاد با کسی آشنا میشیم که
سلام به همراهان همیشگی و مهمانان موقت محله نابینایان. امید که وجودتون در آرامشی عمیق شناور باشه! باز هم نوبت به یکی دیگه از سفرهای محله به جهان آزاد رسید و امیدواریم که رهآورد مثبتی برای همسفران ما در این گذار به همراه داشته باشه! گامهای استوار قادرن کارهای عجیبی کنن و مرزهای عجیبیرو بشکنن. گاهی این استواری گامها مارو به جاهایی هدایت میکنن که تا نبینیم باورش نداریم. قدم گذاشتن نابینایان به عرصههایی که چشم درشون حرف اولرو میزنه مصداق بارزی از این حقیقته. مثلا تصور یک نابینا در قلمرو باستانشناسی در ابتدا عجیب و ناممکن به نظر میرسه. رشتهای که نیازمند رفتن به مکانها و قرار
همراهان سلام. دلهاتون روشن و لحظههاتون به رنگ خدا! با مروری دیگه و گشتی دیگه در ماهی که در محله نابینایان گذشت همراهتون هستیم. ماهی که پشت سر گذاشتیم برای محله و اعضاش شاد نبود. امیدواریم که دلهای گرفته دوستانمون در محله نابینایان، احمد و شهاب عزیز، هرچه زودتر به آرامش و التیام برسن! با دعا برای شادی روح درگذشتگان این دو عزیز و طلب صبر برای بازماندگان از درگاه قادر هستیبخش، به مروری کوتاه بر آنچه در آبان 1402 گذروندیم میپردازیم. در ماهی که گذشت: طبق روال هر ماه فهرستی از فعالیتهای محله در ماه گذشته یعنی مهرماه داشتیم: مروری بر پستهای محله نابینایان در مهرماه
قصه کوکو، 21. داشت شب میشد. کوکو و بقیه به تماشای مالک خونه زمان نشسته بودن که با شاگرد خیاط و شاگرد قصاب مچ مینداخت. بچهها اصرار داشتن که2به1با هم طرف بشن و هر دفعه از زور خنده دستهاشون وا میدادن. وقتی برای چندمین بار دوباره گاردها بسته شدن و مچها به هم گره خوردن، شرطبندیهای بیصدا به نفع هر کدوم از دو طرف بین عروسکها و دیجیتالیها شروع شد. کوکو در سکوت تماشا میکرد و ذهنش آهسته در اطراف پرسشهای اخیرش میچرخید. -سرچشمه دردسرهای این اواخر کجا بود؟ -کی یا کیها پشت سر خرمگسها و موریانهها بودن؟ -ماجرای بعدی چی میتونه باشه؟ -چندتا جنگ دیگه ممکنه پیش
آره واقعاً عجیبه. آخر آبان باشه و هوا این شکلی بهاری؟! آدم نمیدونه خوشحال باشه یا ناراحت. از یه طرف به عنوان یه سرمایی این شکلی راحتترم چون مجبور نیستم عین اسکیموها لباس بپوشم؛ از طرف دیگه وقتی به عمق فاجعه فکر میکنم میبینم با این بههمریختگی چرخهی طبیعت همگی دور هم قراره به فنا بریم. البته تو که با وجود این موهای روی بدنت فکر نکنم خیلی با سرما مشکلی داشته باشی. من اصلاً وجود فیزیکی ندارم که بخواد سردم بشه ِ سلام گوش کن جان. تو کی اومدی؟ جسارتاً این سؤالو با تو نبودم. پس با خودت حرف میزدی؟ نه. با پنبه. آهان. اون گربه سفیده رو
سلامی گرم و روشن به عزیزان همراه و همراهان عزیز محله نابینایان! امید که وجود نازنینتون مالامال از گرمای عشق و نور امید باشه! با یکی دیگه از سفرهای محله به جهان آزاد که آخرین بخش از سیر طولانی این ماهمون هم هست همراه شماییم و امیدواریم از همراهی ما خسته نشده باشید! در بخشهای پیشین گذری داشتیم به چگونگی آموزش جهتیابی و حرکت به افرادی که علاوه بر نابینایی دارای معلولیتهای متعددی هستن که راه استقلال و ارتباطات و تعاملات اجتماعیشونرو در مراحل و موقعیتهای گوناگون با چالشهای مختلفی رودررو میکنه و سعی کردیم با استفاده از تجربیات صاحبنظران در این راه توشهای برای خودمون برداریم.
چه سکوتیست به لب! چه خموش است جهان! چه سیاه است این شب! چه شراریست به جان! آه از آتشِ دل! وای بر گاهِ وداع! آه نفرین به زمین! وای نفرین به زمان! این روزها، تنها اشک است که صفا میدهد، هوای گرفتهی پاییز دلهایمان را. ای اشک! بیا که شاید تو نجاتبخش این سوزِ بیپایان باشی! خاطره پاییز امسال در محله ما، در دلهای ما، بدجوری ماندگار خواهد بود. چرا که دفترش پر از برگهای سیاهه. یکی دیگه از دوستان ما امروز سیاهپوش شد. شهابالدین فروزش امروز صبحرو بدون حضور مادرش روی خاک خدا شروع کرد! چند ساعت پیش هممحلیمون شهاب فرشته زمینیشرو از دست داد. کسی میگفت
سلام به همه دوستان ما و محله نابینایان. امید که در قلب پاییز، دلهاتون به گرمای خورشید تابستون باشن! دفعه پیش سفری طولانی در جهان آزادرو شروع کردیم و از افراد مجرب نکاتی در مورد آموزش تحرک و جهتیابی به نابینایان چندمعلولیتی یاد گرفتیم. امروز به ادامه سفرمون میپردازیم تا دفتر نکتههامونرو با آموزههای بیشتر حجیمتر کنیم. از اونجایی که گشت امروزمون ادامه سفر دفعه پیشه، مقدمه چینیهای مربوطه در بخش اول به عمل اومده و تکرار لازم نیست و در نتیجه بد نیست که بیهیچ توضیح اضافهای وارد ادامه ماجرا بشیم! مشخصات نشریه: نام مقاله: Teaching Orientation & Mobility to Students with Visual Impairments
سلامی صمیمی به عزیزان صمیمی محله نابینایان. امید که شادی و شادکامی همواره زینت لحظههاتون باشه! باز هم نوبت یک سفر دیگه به گوشه و کنار جهان آزاده، تا ببینیم این بار مقصدمون کجاست و چه رهآوردی قراره از این سفر بگیریم! در مورد تحرک و جهتیابی زیاد گفتیم و شنیدیم. صحبت از آموزش تحرک و جهتیابی برای نابینایان تقریبا در هر جا و هر زمان که بحث آموزش نابینایان مطرح باشه یکی از موارد اوله اما این ماجرا همچنان دستاندازهای خودشرو داره و در بسیاری موارد مشکلاتی بر سر راه پیشبرد این آموزش پیش میاد که برای رفع و دفعشون باید در جستجوی راه حل باشیم. و
سلام سلام سلاااااااام به بچه محلهای گوش کنی و رفقای این محله و همین محله. خدا کنه حالتون بدجوری خوب و حستون بدجوری مثبت باشه! جاروهارو بیارید پایین میدونم گاهی واقعا سخته ولی تا زمانی که امکان لبخند زدن موجوده امید هم هست و تا زمانی که این دو امکان موجوده هیچ چیز سختی ناممکن نیست. البته این نظر شخصیه خودمه که بارها تجربه کردم و شاید خیلی از شما باهاش موافق نباشید اما در مورد من جواب داده و امیدوارم که همچنان جواب بده و شماها هم امتحان کنید حتما جواب میده. خب دیگه بسه. این هم از مهر، ماه مهربان. جدی گذشت! شخصا احساس کردم مهر
قصه کوکو، 20. جنگی حقیقی با سرعتی جنونآمیز شروع شد. هدفزنهای خونه زمان که حسابی آماده بودن پیش از شدت گرفتن جریان سیل مهاجمین ریزجثه به داخل سالن وارد عمل شده و سرعت حملهرو به طرز چشمگیری گرفته بودن. هدهد درست میگفت. دشمن غافلگیر شده بود. انتظار چنین دفاع متمرکز و کاملی از داخل نمیرفت اما توقفی از دو طرف در کار نبود. کوکو در تمام عمرش چنین چیزی ندیده بود. انگار تمام جهان مقابل نگاهش روی دوش اجسام ریز و سیاه میخروشید و پیش میومد. هدفزنها زیر نظر هدهد به شدت میجنگیدن و کوکو حتی در اون قیامت هم نمیتونست از تحسینشون خودداری کنه. یک لحظه شاخهای از
شادترین سلامها به شما یاران محله نابینایان! امید که وجودتون همواره در شادی و آرامشی عمیق شناور باشه! یک پرسش بیمقدمه: آیا ما قادریم جهانرو تغییر بدیم؟ بدون اینکه خودمون متوجه باشیم بارها و بارها این سوال از ذهنمون گذشته و هر بار در هر مرحله از زندگی، شاید جوابی متفاوت براش داشتیم. اما واقعیت چیه؟ آیا تغییر جهان به دست ما امکانپذیره؟ اگر جواب مثبت باشه جهانی که هر یک از ما در آرزوی ساختنش هستیم چه جوریه؟ اگر قادر به تغییر جهان باشیم، چه دنیایی خواهیم ساخت؟ به تعداد مردمی که روی زمین در تکاپوی رسیدن به زندگی بهتر در دنیایی بهتر هستن جواب
سلامی عطرآگین به شما همراهان محله نابینایان، به خصوص طرفداران سیر و سفر. امید که غمها شبیه برگهای پاییزی از درخت زندگیتون بریزن و برای همیشه محو بشن. همچنان در جادههای بیانتها به گوشه و کنار جهان آزاد پیش میریم و کوله بارهامونرو هر بار بیشتر و بیشتر از تجربه سنگین میکنیم. اولینها همیشه متفاوتن، به خصوص مثبتهاشون که لذتش هرگز از خاطر نمیره. اولین باری که سوار دوچرخه شدی و باور کردی میتونی بدون کمک اون چرخهای کوچولو پیش بری و نیفتی. اولین نمره بیستی که گرفتی و یقین حاصل کردی میشه که شاگرد اول کلاس باشی. اولین باری که تنهایی رفتی و از سوپر سر
سلامی گرم، ناب، بلند و صمیمی، از اعماق دل به تمامی هممحلیهای همراه محله نابینایان. امید که شادی و آرامش همواره همراه دلهای شاد و آرامتون باشن! اگر خاطر عزیزتون باشه، از چندی پیش مهر هر سال با گزارش مالی جامع و کاملی از درآمدها و هزینههای یک ساله مجموعه گوشکن در خدمت شما هستیم. امسال هم هرچند با چند روز تأخیر، اما بنا بر روال چند سال گذشته با گزارش مالی مورد بحث همراهتون شدیم تا همگی در جریان گردشهای مالی محله در سالی که پشت سر گذاشتیم باشید و باشیم. این پست که میشه به عنوان یک پست مالی ازش صحبت کنیم، شامل چند بخشه. فصل درآمد،
سلامی به وسعت دلهای دریایی به آشنایان دریادل محله نابینایان! امید که درخت کامیابیهاتون سر به آسمان بکشه! در سفر امروزمون به جهان آزاد قراره یهخورده عقب بریم و سری به زمانی نه چندان دور بزنیم. زمانی پیش از نرمافزارها و صفحهخوانهای آشنامون، که برای دسترسی به منابع اطلاعاتی موردنیازمون میبایست به خوانندههای انسانی متوصل میشدیم تا کتاب یا فایل موردنظرمونرو واسمون گویا کنن. و امروز که دسترسی ما به موارد متعدد به وسیله نرمافزارها و صفحهخوانها بیشتر و سادهتر شده، گاهی میشنویم که بحث بر سر انتخاب بین خوانندههای انسانی یا نرمافزارهای موجود به عنوان گزینه برتر در جریانه. واقعا کدوم بهتره؟ اینکه همچنان به روش گذشته
سلامی به مهربانی مهر به عزیزان محله نابینایان. امید که مهر همواره در آسمان دلهاتون بدرخشه. تابستون هم رفت و وارد سومین فصل از سال 1402 شدیم. پاییز رنگارنگ با تمام رنگها و حسهای قشنگش. بیایید تا من بیشتر از این حرف نزدم بریم ببینیم شهریور 1402 داخل محله نابینایان چهها گذشت! طبق روال هر ماه، در ماهی که پشت سر گذاشتیم: گردشی فهرستوار در ماه پیش داشتیم: مروری بر پستهای محله نابینایان در مردادماه 1402! پریسا چهارشنبه ۱ شهریور ۱۴۰۲ از نقطهنظرات و دیدگاههای یک هممحلی قدیمی و به شدت آشنا بهره بردیم: محسن و سعید و کادر بابت همه چی دمتون گرم مجتبی خادمی
قصه کوکو، 19. فردای اون روز پاساژ یک روز عادی زمستونرو سپری میکرد. سرد، تیره، شلوغ. خونه زمان از سیاهی و آلودگی حمله دیشب پاک شده و شبیه همیشه آماده خوشآمدگویی به مشتریها بود. جسدهای لهیدهای که داخل بعضی ساعتها از شبیخون دیشب جا مونده بودن به دست مالک خونه زمان پاک شده و دیگه اثری ازشون نبود. با اینهمه هنوز گاهی اینجا و اونجا یک یا چندتا خرمگس مرده از گوشه و کنار سالن پیدا میشدن که مایه تفریح بچههای مشتریها و مایه کیف پرندهها بود. بچهها برای غذا دادن و دوست شدن با پرندههایی که لب پنجرههای سالن مینشستن از این غنیمتها استفاده میکردن و با وجود
سلامی گرم و صمیمی به عزیزان گرم و صمیمی محله نابینایان. امید که همواره دست در دست کامیابی در راه زندگی پیش برید! تا به حال شده در مورد انواع مختلف معلولیتها فکر کنیم؟ آیا همه نوع معلولیترو میشناسیم و تصور دقیقی از تمام مشکلات و محدودیتهای ناشی از معلولیت داریم؟ در مورد محدودیتهایی که شاید کمتر ازشون بدونیم چه تصوری میشه داشته باشیم؟ نابینایی، ناشنوایی، محدودیتهای حرکتی، و حتی محدودیتهای ذهنی مواردی هستن که همه ما کموبیش باهاشون آشنا هستیم، اما مشکلاتی هم وجود دارن که احتمالا خیلی از ما کمتر در موردشون شنیدیم و تصویر واضحی ازشون در ذهنمون نیست. «نارساخوانی» یا (Dyslexia) یکی از این